Zawiera akta spraw cywilnych o uregulowanie należności dłużnych, o eksmisję, podział nieruchomości itp. I. Okólniki, materiały statystyczne 1876-1906 sygn.1-3 (3 j.a.) - Akta spraw cywilnych 1877-1913 sygn. 4 – 936 (933 j.a.) Akta spraw karnych 1885, 1903 sygn. 937-938 (2 ja.)

Reformy sądownictwa w Królestwie Polskim dokonano na mocy ukazu z dnia 19 II/3 III 1875 r. ( wszedł w życie od 1/13 VII 1876 r. ), który wprowadził rosyjskie ustawy sądowe z 20 XI/2 XII 1864 r., dotyczące organizacji sądów, kar wymierzanych przez sądy pokoju, procedury karnej i procedury cywilnej. Nowa organizacja sądownictwa opierała się na zasadzie rozdzielenia jurysdykcji w sprawach mniejszej wagi od sądzenia spraw poważniejszych. Dla sądzenia spraw cywilnych i karnych mniejszej wagi właściwe było sądownictwo pokojowe – sądy gminne dla ludności wiejskiej, sędziowie pokoju dla mieszkańców miast oraz zjazdy sędziów pokoju i sędziów gminnych jako instancja apelacyjno – kasacyjna. Sądownictwo ogólne, przewidziane jako organ rozstrzygający w sprawach większej wagi stanowiły sądy okręgowe w I i sądy apelacyjne, zwane izbami sądowymi w II instancji. Instancje kasacyjne w sądownictwie ogólnym stanowiły departamenty Cywilny i Karny Senatu. Sądy pokoju ( mirovyj sud ) powołano w miastach, tak że jeden sąd obejmował swoim okręgiem jeden powiat. (w guberni siedleckiej w miastach Siedlce, Węgrów, Sokołów, Łuków, Garwolin). Przejęły one kompetencje sądowe burmistrzów i prezydentów miast, wydziału sądowego przy oberpolicmajstrze Warszawy oraz sądów policji poprawczej. Sąd orzekał jednoosobowo. Sędziów mianował minister sprawiedliwości. W sprawach cywilnych sądy pokoju orzekały sprawy do 300 rubli oraz niektóre sprawy karne. Przy sądach pokoju istniały wydziały hipoteczne. Apelacje od wyroków sądów gminnych i sądów pokoju rozpatrywał zjazd sędziów pokoju (s`ezd mirovych sudej ). Sądy pokoju działały do ewakuacji instytucji sądowych do Rosji w połowie 1915r , ale ostatnia zachowana sprawa pochodzi z 1913r.

W 2008 inwentarz przepisano i uzupełniono