Okólniki i zarządzenia, korespondencja nie wymagająca dalszego postępowania 1898-1913 [1915] sygn. 1-53, Zezwolenia na wyręby i tzw. "oczyszczanie" lasów, zatwierdzanie planów urzadzenia gospodarstw leśnych - układ wg powiatów 1898-1913 sygn. 54-427

4 IV 1888r rząd rosyjski wydał ustawę o ochronie leśnej wprowadzając termin „ochronne lasy” (lasy zabezpieczające od lotnych piasków, zabezpieczające miasta, wsie, drogi żelazne i bite, brzegi rzek, jezior, kanały, spadki gór). Nadzór nad wykonaniem ustawy powierzono Głównemu Zarządowi Rolnictwa i Dóbr Państwowych. Lasy guberni siedleckiej (a także kieleckiej, radomskiej, lubelskiej) podlegały Zarządowi z siedzibą w Radomiu. Dopiero 1898r utworzono w guberniach urzędy do wykonania w/w zadań - Komitety Ochrony Leśnej, które spełniały swe zadania przy pomocy urzędów skarbowo-leśnych i policji wiejskiej. Siedlecki Komitet Ochrony Lasów miał siedzibę na ulicy Alejowej (ob. Kilińskiego) w domu Strukowa. Przewodniczącym komitetu był gubernator, członkami: wicegubernator, prezes Sądu Okręgowego w Siedlcach, stały członek Gubernialnego Urzędu ds. Włościańskich, pełnomocnik prezesa Zarządu Dóbr Państwowych Guberni Radomskiej, Kieleckiej, Lubelskiej, Siedleckiej – starszy leśniczy, rewizor (Bonifacy Bułatowicz –1900, Aleksander Zerenin -1906), prezes Dyrekcji Szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, dwu członków spośród właścicieli lasów prywatnych (Jan Zembrzuski- właściciel Mordów i Zygmunt Cielecki właściciel Paplina), leśniczy lasów janowskich (Aleksander Zerenin 1900, w 1906- Teodor Ryndicz), młodszy leśniczyAndrzej Meklemburcew (1900). Zakres terytorialny działania: gubernia siedlecka, która obejmowała powiaty: bialski, garwoliński, konstantynowski, łukowski, radzyński, siedlecki, sokołowski, węgrowski, włodawski. W 1912r zlikwidowano gubernię siedlecką, a jej teren podporządkowano Komitetowi w Lublinie. Komitet zakończył działalności w 1913r. Do kompetencji komitetów należała decyzja o tym, czy las należy do lasów ochronnych, ochrona zalesienia i nadzór nad prawidłową gospodarką leśną na terenie guberni, zatwierdzanie planu gospodarstwa leśnego w dobrach prywatnych, udzielanie pozwoleń na wypas w lasach. Lasy obciążone serwitutami podlegały Komisarzowi ds. Włościańskich, który współpracował w tej kwestii z Komitetem Ochrony Lasów. Akta wytworzone przez urząd przekazano jako sukcesje bierną do następcy, a w 1919r trafiła do Archiwum Państwowego w Lublinie, gdzie została opracowana w grupie zespołów. W 1979r przekazana do WAP Siedlce. Bibliografia: Swod zakonow Rossijskoj Imperii t. VIII cz. I Ustaw lesnoj.

posteriora sygn. 8, W 2008r poprawiono daty skrajne, nr nabytków