Akta dochodzenia w sprawie przyczyn pożaru w Siedlcach 1854-1859 sygn. 1-2

Sądy policyjne pojawiły się na ziemiach polskich w okresie Księstwa Warszawskiego. Dekretem królewskim z 26.07.1810r wprowadzono organizację sądownictwa opartą na podziale przestępstw ze względu na zagrożenie sankcją karną. Dla każdej z grup: wykroczeń, występków i zbrodni ustawa przewidywała jurysdykcję: policyjną poprawczą i kryminalną. Występki, za które groziła kara poprawcza (do 5 lat więzienia lub więcej niż 30 zł grzywny) sądzone były w I instancji przez Sąd Policji Poprawczej. W granicach Księstwa Warszawskiego utworzono po 2 takie sądy w każdym departamencie. W Departamencie Siedleckim w Siedlcach i Łukowie. Składały się one z podsędka kryminalnego, pisarza i podpisarza. Sądy policji poprawczej wyrokowały ponadto ostatecznie w II instancji w sprawach z apelacji od wyroków sądów policji prostej oraz prowadziły śledztwa w sprawach zastrzeżonych dla sądów kryminalnych. Z chwilą wprowadzenia w życie w 1818r Kodeksu Karnego Królestwa Polskiego uległy zmianie kompetencje sądów policji i sądów policji poprawczej. Kodeks karny zachował podział przestępstw na wykroczenia i zbrodnie, przyjmując za kryterium kwalifikujące przestępstwo do jednej z trzech grup rodzaj i wysokość grożącej za nie kary. Podwyższona została jednocześnie wysokość kar policyjnych, a obniżona wysokość kary poprawczej. Zmiany ustroju sądów w Królestwie Polskim z 1841r nie wprowadziły zmian w strukturze, ani kompetencjach sądów policji poprawczej. Po reorganizacji sądownictwa w 1864r kompetencje sądów policji poprawczej przejęły zjazdy pokoju i sądy gminne. (sporządzono na podstawie karty A z 18.02. 2004 opr. Przez Wandę Więch-Tchórzewską)