Najwcześniejsze zachowane plany pochodzą z 1913r (sygn. 16 Brodki gm. Wodynie). Większość scaleń przeprowadzono w latach trzydziestych, kontynuowano w okresie wojny i po wojnie. Ostatnie zachowane mapy pochodzą z 1964 (sygn. 310 Starawieś) i 1966r (Czuryły sygn.50 ) Plany klasyfikacyjne gruntów, pierworysy obszarów scalania, pierworysy podziału wspólnot, odrysy, szkice parcelowanych majątków w układzie alfabetycznym wg nazw miejscowości z powiatów siedleckiego, sokołowskiego, węgrowskiego, łukowskiego wykonane na płótnie, kartonie, papierze w skali 1:4000, 1:8000, 1;2000, 1;5000, z lat 1913- 1966 sygn. 1-390.

Komasację czyli scalanie gruntów pozostających w szachownicy na terenie b. Królestwa Polskiego w okresie 20-lecia wojennego początkowo regulowały przepisy rosyjskie tj. Ustawa z 14.06.1910r obejmująca w zasadzie grunty włościańskie oraz Ustawa z 29.05. 1911r o urządzeniach agrarnych, która dozwalała komasować grunta mieszanych wsi. Procedury i przebieg procesu przebudowy ustroju rolnego ustaliła Ustawa o scalaniu z 31.07.1923 (Dz.U 1923 nr 92 poz.718 z późniejszymi zmianami) oraz Rozporządzenie MRR z dnia 27.02.1924 w przedmiocie wykonania ustawy o scalaniu gruntów (Dz.U. 1924 nr 26 poz.266 później wielokrotnie zmieniane). Techniczne prace scaleniowe wykonywał personel techniczny urzędów ziemskich oraz mierniczy, uprawnieni do wykonywania zawodu na mocy ustawy z dnia 15 lipca 1925 roku o mierniczych przysięgłych (Dz. U. R. P. Nr 97, poz. 682). Wszyscy mierniczowie przy wykonywaniu prac scaleniowych podlegali nadzorowi Ministra Reform Rolnych. Zaprojektowany przez powiatowy urząd ziemski obszar scalenia ustalał w orzeczeniu okręgowy urząd ziemski. Przed przystąpieniem do opracowania projektu scalenia przeprowadzający je mierniczy ustalał po wysłuchaniu opinii rady uczestników scalenia oraz wezwanych przez siebie przedstawicieli właścicieli gruntów przyległych granice obszaru scaleniowego, sporządzał protokół; przygotowywał wykaz z podaniem obszaru wszystkich wymagających uzupełnienia gospodarstw; projektował drogi, sporządzał wykaz tytułów posiadania uczestników scalenia, zbierał dowody do ustalenia tytułów ich własności, oraz sporządzał plan klasyfikacyjny i rejestry pomiarowo-szacunkowe; przeprowadzał oszacowanie gruntów, podlegających scaleniu przy pomocy komisji szacunkowej zaznajamiał uczestników scalenia z obszarem i szacunkiem posiadanych przez każdego z nich gruntów po czym w ciągu następnych 7 dni przedstawia w miejscu dokonywanych czynności osobom zainteresowanym do przejrzenia rejestry pomiarowo-szacunkowe i plan klasyfikacyjny. Na zespół składają się plany gruntów włościańskich, gruntów parcelowanych majątków, gruntów drobnoszlacheckich, likwidowanych służebności w lasach i pastwiskach z powiatów siedleckiego, węgrowskiego, sokołowskiego, w mniejszym stopniu łukowskiego. Teren ten miał bardzo złą strukturę agrarną i liczne gospodarstwa o rozdrobnionych, karłowatych działkach, (szczególnie grunty drobnoszlacheckie).

część akt do konserwacji