Akta urodzeń 1877-1915 sygn. 1, 4-6, 8-9, Akta małżeństw 1877-1914 sygn. 2, 7, 11, Akta zgonów 1877-1915 sygn. 3, 13, rejestry urodzeń 1913-1915 sygn. 10, rejestr małżeństw 1892-1915 sygn. 12, rejestr zgonów 1892-1915 sygn. 14, akta zbiorowe małżeństw 1915 sygn. 15, księga małżeństw unikat 1923-1939, sygn.16, 18, księga zgonów unikat 1923-1935, sygn.17, skorowidz do aktów małżeństw 1877-1935, sygn.19

Nazwa zespołu umowna. W Sobieniach Jeziorach miał siedzibę Żydowski Okręg Bożniczy liczący w 1895 roku 2207 wiernych. W XIX wieku w powiecie garwolińskim były jeszcze okręgi w siedzibą w Garwolinie (7771 czł), Żelechowie (6865) (dane z Pamiatnoj Kniżki Sedleckoj Gubernii za 1895r), w 1903r - 5 okręgów: Garwolin z osadą w Łaskarzewie, Żelechów, Parysów, Sobienie Jeziory, Ryki. Funkcję podrabina w Sobieniach pełnił Moszko Chaim Szpira. (dane dla lat 1895-1906) W księdze urodzeń 1897-1904 występują akta urodzeń z Sobieni Jeziorów oraz Sobieni Kiełczewskich, Zambrzykowa Nowego, Wilgi, Śniadkowa Górnego, Goźlina. W 1929r na terenie parafii w Sobieniach J. liczącej 3670 wiernych mieszkało 1120 Żydów. Podczas okupacji przy Rynku i ul. Warszawskiej Niemcy urządzili getto. Zlikwidowali je 27 września 1942 r., a Żydów wywieźli do Treblinki. Zachował się cmentarz. Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Fryderyka Augusta z 23. 02.1809r regulował sposób prowadzenia akta stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego, postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. Dla Żydów obowiązywały dodatkowe postanowienia Rady Administracyjnej z 7.09.1830r wg którego rabini powinni wpisywać po odbyciu obrządku religijnego, informacje do akt stanu cywilnego. Żydzi często nie wywiązywali się z obowiązku sporządzenia akt w ciągu 8 dni od narodzin dziecka. Akt małżeństwa osób wyznania niechrześcijańskiego spisywano w urzędzie tuż po ceromonii zaślubin , w obecności zaślubionych, rabina, 2 świadków. Kontrole powierzono urzędnikom cywilnym. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym. Wobec osób wyznania mojżeszowego wydano wiele dodatkowych przepisów np. O zapowiedziach (KRS i OPZ 29.12.1825, 26.03.1827, 14.07.1827), o zaprowadzeniu okręgów dozorów bożniczych (RA- 7.09.1830 DzP T. XIII s.147), o prowadzeniu ksiąg wyznań niechrześcijańskich (KU -24.10.1869, 15.01. 1871). Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego. Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez urzędnika sprawowały władze sądowe (do 1901r).