Materiały twórczości naukowej dotyczące: archiwów polskich w czasie 2. wojny światowej, m.in. fragment pracy "Bericht über den Stand der Arbeiten an der Ordung des Poniatowski-Archivs", referaty z lat 1942–1947, m.in. "Archiwa i biblioteki państwowe wobec spuścizny rękopiśmiennej po dworach i rezydencjach magnackich", "Stan archiwów wobec potrzeb nauki historycznej". Materiały działalności naukowej i wydawniczej: recenzje wydawnicze, notatki, wspomnienia dotyczące Stowarzyszenia Uczestników Walki o Szkołę Polską, protokół końcowy Delegacji Polskiej w Mieszanej Polsko-Rosyjsko-Ukraińskiej Komisji Specjalnej, notatki. Korespondencja dotycząca działalności Związku Bibliotekarzy i Archiwistów Polskich w latach 1947–1948. Materiały biograficzne: legitymacja, gratulacje, Ze wspomnień archiwisty — fragmenty z lat 1946–1967, cztery fotografie przekazane do Zbioru Fotografii APAN. Korespondencja wpływająca z lat 1929–1965. Materiały o twórcy spuścizny: artykuły Piotra Bańkowskiego, Edmunda Jankowskiego, nekrologi, wspomnienia pośmiertne. Załączniki: artykuły Witolda Suchodolskiego z lat 1929–1963, odpis materiałów z Archiwum Głównego Akt Dawnych — fragment przewodnika.

Urodził się we wsi Jeziorko niedaleko Łomży. Naukę pobierał w rosyjskim gimnazjum filologicznym w Łomży, gdzie w 1905 roku, będąc uczniem VIII klasy wziął udział w strajku szkolnym sprawując funkcję jednego z trzech członków komitetu strajkowego. Został za to wysiedlony do pobliskiej Piątnicy. W tym czasie rozpoczął działalność w szeregach Polskiej Partii Socjalistycznej. Trzykrotnie aresztowany przez żandarmerię łomżyńską, w maju 1906 roku zesłany na Syberię, 600 kilometrów na północ od Tobolska. Zbiegł z zesłania i przedostał się do Krakowa. Tu w 1907 roku uzyskał maturę w IV gimnazjum krakowskim i wstąpił na wydział filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego, wybierając jako główny przedmiot historię. Jednocześnie powrócił do działalności w PPS. Po przerwie spowodowanej problemami zdrowotnymi w 1912 roku wznowił studia, wybierając prawo jako przedmiot główny. W czasie I wojny światowej przesiedlony na Syberię. W Charkowie nauczał historii w polskim gimnazjum koedukacyjnym. W 1918 roku znalazł się w Warszawie i podjął pracę nauczyciela historii na pensji Rudzkiej. Wkrótce uzyskał posadę pracownika państwowego w Archiwum Skarbowym w Warszawie. W 1921 roku wszedł w skład Delegacji Polskiej w polsko-rosyjskich Mieszanych Komisjach- Reewakuacyjnej i Specjalnej jako ekspert do spraw archiwalnych. W 1929 roku powołany na stanowisko dyrektora IV Departamentu Nauki w Ministerstwie Oświaty. W 1932 roku objął funkcję naczelnego dyrektora archiwów państwowych. W czasie II wojny swiatowej pracował w Archiwum Skarbowym i oddelegowano go do prac porządkowych przy Archiwum b. Delegacji Rewindykacyjnej. Pozostał jednak konspiracyjną władzą archiwalną. W styczniu 1945 roku powrócił na stanowisko naczelnego dyrektora. 1 lutego 1949 roku został zawieszony i przeniesiony do Archiwum Głównego Akt Dawnych, gdzie zajął się porządkowaniem ocalałych akt Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W 1953 roku został zaangażowany przez Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk i mianowany kierownikiem Pracowni Bibliograficznej Działu Literackiego IBL. Po roku 1960 przeszedł na rentę, kontynuując pracę w IBL w charakterze konsultanta naukowego. Zmarł w Warszawie, pochowano go na cmentarzu powązkowskim.

Materiały wydzielone ze spuścizny Piotra Bańkowskiego.