Na zawartość treściową akt składają się materiały dotyczące organizacji sądu w Mirosławcu w latach 1840–1846, w tym zatrudnienia sędziego Geras i personelu pomocniczego, działania kancelarii, kasy sądowej i depozytowej, siedziby sądu i aresztu w wieży zamkowej (sygn. 1). Z lat 1834–1835 zachowały się drukowane zarządzenia dotyczące administracji kancelarią, a 1850 roku pochodzą dwa pisma Sądu Powiatowego w Wałczu (Kreisgericht Deutsch Krone) w sprawie pomocy dla urzędników sądowych. Poza tym w zespole zachował się odpis z 1849 roku umowy między właścicielem miasta, baronem von Blankenburg a mieszczanami Mirosławca w sprawie ich powinności wobec patrona z 20 grudnia 1784 roku.

Królewski Sąd Ziemski i Miejski w Mirosławcu utworzono 1.I.1840 r. w miejsce dotychczasowego patrymonialnego Sądu Zamkowego i Miejskiego (Schloss und Stadtgericht Märkisch Friedland) . Okręg działania sądu obejmował Mirosławiec oraz kilkadziesiąt gmin wiejskich i majątków ziemskich, które do końca 1839 roku znajdowały się w jurysdykcji zlikwidowanego sądu zamkowego. Nowy urząd był sądem pierwszej instancji drugiej klasy (nie posiadał kolegium sędziowskiego) dla mieszkańców oraz nieruchomości w Mirosławcu i okolicznych wsiach. Z jego jurysdykcji wyłączone były osoby i nieruchomości uprzywilejowane: szlachta, wyżsi urzędnicy królewscy, majątki ziemskie o statusie dóbr rycerskich. Instancją odwoławczą by Wyższy Sąd Krajowy w Kwidzynie . Sąd Ziemski i Miejski w Mirosławcu działał do 1.IV.1849 roku