37/70/1 Gminna Kasa Pożyczkowo-Oszczędnościowa w Aleksandrowie z lat 1926-1940, 16 ja 37/70/2 Gminna Kasa Pożyczkowo-Oszczędnościowa w Biszczy z lat 1927-1942, 17, ja. 37/70/3 Gminna Kasa Pożyczkowo-Oszczędnościowa w Kocudzy z lat 1874-1914, 1928-1932, 3 ja. 37/70/4 Gminna Kasa Pożyczkowo-Oszczędnościowa w Potoku Górnym z lat 1873-1941, 44 ja. 37/70/5 Gminna Kasa Pożyczkowo-Oszczędnościowa w Puszczy Solskiej z lat 1927-1942, 8 ja. 37/70/6 Gminna Kasa Pożyczkowo-Oszczędnościowa w Soli z lat 1884-1942, 15 ja. Wśród zachowanych akt dominują sprawozdania roczne, okólniki, akta finansowe oraz dokumentacja dotycząca udzielanych pożyczek.

Drobnym kredytem wiejskim na terenie Królestwa Polskiego zajmowały się gminne kasy oszczędności. Pierwsze z nich powstały w 1843 r. Na terenie powiatu biłgorajskiego w II połowie XIX wieku funkcjonowały z całą pewnością kasy w: Potoku Górnym, Kocudzy (założona w 1874 r.) i Soli. Zasady funkcjonowania instytucji drobnego kredytu w tym kas pożyczkowo-oszczędnościowych uregulowało prawo z 1895 r. (znowelizowane w 1904 r.), a następnie ustawa z 1906 r. "kasy pożyczkowo-oszczędnościowe dla ludności wiejskiej". Właściwy rozwój kas pożyczkowo-oszczędnościowych nastąpił po 1904 r. Pierwsze zmiany dotyczące kas pożyczkowo-oszczędnościowych po odzyskaniu niepodległości w ustawodawstwie wprowadzono już w 1919 roku poprzez zmianę niektórych dotychczasowych postanowień zaborcy zawartych w ustawie z 1906 r. (M.P. nr15 z dnia 9 lipca 1919 r.). W okresie międzywojennym zasady funkcjonowania określone zostały przez rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o organizacji i ustalaniu statutu gminnych kas wiejskich pożyczkowo-oszczędnościowych z dnia 30 grudnia 1924 r. (Dz. U. Nr 118 poz. 1069) i rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 13 marca 1925 roku o statucie normalnym gminnych kas pożyczkowo-oszczędnościowych (Dz. U. Nr 35, poz. 239). Na wyżej wymienionych rozporządzeniach została wznowiona działalność gminnych kas pożyczkowo-oszczędnościowych powiatu biłgorajskiego w: Aleksandrowie (w 1926 r.), Biszczy (w 1927 r.), Potoku Górnym (w 1925 r.), Puszczy Solskiej i Soli. Po wybuchu wojny działalności ich prowadzona była nie przerwanie pod niemiecką nazwą "Versichezungs Kasse". Likwidacja kas nastąpiła w 1948 r. na mocy art. 28 dekretu z dnia 25.10.1948 r. o reformie bankowej (Dz. U. Nr 52 poz. 412). Siedziby poszczególnych gminnych kas pożyczkowo-oszczędnościowych mieściły się w: Aleksandrowie, Biszczy, Kocudzy, Potoku Górnym, Puszczy Solskiej i Soli. Kasy były instytucjami użyteczności publicznej. Gminne wiejskie Kasy Pożyczkowo-Oszczędnościowe mogły być zakładane tylko przez gminy wiejskie. Kasy te posiadały odrębną od gminy osobowość prawną i własny majątek. Odpowiedzialność za zobowiązania ponosiły przede wszystkim własnym majątkiem. Ponadto za ich zobowiązania poręczała gmina. Do zakresu ich działania należało gromadzenie oszczędności mieszkańców wsi oraz uprzystępnianie im kredytów na cele gospodarcze. Stawiały sobie za cel „zjednoczenie zasobów ludności wiejskiej przy podniesieniu poziomu moralnego swoich członków". Według rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 13 marca 1925 roku o statucie normalnym gminnych kas pożyczkowo-oszczędnościowych organami kasy były: rada gminna, zarząd i komisja rewizyjna.