Akta zawierają dokumenty nadzoru policyjnego nad Martinem Blumem z Białogórzyna (Bulgrin).

Obszar na którym powstało miasto Czaplinek ma bardzo starą metrykę osadniczą sięgającą II tys. p.n.e. W XII w. istniał tu gród. Początki miasta związane są z działalnością księcia wielkopolskiego Przemysła II, który w 1286 r. przekazał ziemie templariuszom, którzy obok istniejącej osady rybackiej zbudowali tu gród Tempelborch. Na prośbę preceptora zakonu, Bernharda von Ebersteina 13.11.1291 biskup poznański zezwolił na sprowadzanie kolonistów, w 1301 r. po raz pierwszy w dokumencie pojawia się nazwa „civitas Tempelburgiensis“. Po rozwiązaniu zakonu templariuszy, w 1312 r. ich ziemie przejął zakon joannitów. W latach 30. XIV Czaplinek znalazł się, za zgodą margrabiego Ludwika Starszego, w posiadaniu rycerzy brandenburskich, Wiskinusa von Vorbeck i Hermanna Rode. Nie jest jasne, kiedy Czaplinek otrzymał prawa miejskie, mogło stać się to w I połowie XIV w. W 1368 r. ziemia czaplinecka przeszła we władania króla Polski Kazimierza Wielkiego. W pierwszym stuleciu swego istnienia miasto doznało klęsk wskutek dżumy (1349-1350) oraz zniszczenia przez wojewodę Jana Czarnkowskiego w toku wojen z Krzyżakami (1378). Od 1439 r. Czaplinek należał do starostwa drahimskiego. W XVI w. nastąpił pewien rozwój miasta – rozkwitało kowalstwo, produkcja sukna i tkactwo. W latach 1609 i 1610 miasto niszczyły pożary, a w następnych latach także chroby zakaźnie (dżuma). W dobie wojenen polsko –szwedzkich miasto było plądrowane a ludność dziesiątkowana przez zarazy i głód. W trakcie rokowań welawsko-bydgoskich (1657) Wielki Elektor Fryderyk Wilhelm wziął w zastaw za sumę 120.000 talarów Rzeszy starostwo drahomskie wraz z Czaplinkiem. W 1725 r. miał miejsce kolejny wielki pożar – spłonęło większość domów, dwa kościoły (katolicki i protestancki) i ratusz. Ofiarą pożaru padło miasto także w 1765 r. Plany odbudowy miasta sporządził Dawid Gilly. Po I rozbiorze miasto przeszło we władanie Prus. W 1818 r. po reformie administracyjnej państwa pruskiego, Czaplinek włączono do powiatu szczecineckiego (Kreis Neustettin). W 1829 r. wybudowano nowy kościół protestancki według projektu Karla Friedricha Schinkla. W trakcie budowy linii kolejowej między Runowem (Ruhnow) a Szczecinkiem, zwyciężyła koncepcja poprowadzenia jej 3 kilometry na południe od miasta, tam też wybudowano mały dworzec. Przyczyniło się to do słabego rozwoju gospodarki miejskiej, przez co miasto utrzymało charakter rolniczy. Pod koniec XIX w. wybrukowano ulice, założono sieć gazowniczą, powstała poczta wraz z telegrafem. W okresie II wojny światowej w Czaplinku i jego okolicach utworzono obóz pracy dla jeńców radzieckich. Armia Czerwona weszła do Czaplinka 2 marca 1945 r. Ustrój miasta wykształcił się w okresie Księstwa Pomorskiego i z niewielkimi zmianami przetrwał do początku XIX w. W 1808 r. władze pruskie wprowadziły nową ordynację miejską, a w 1858 r. nowe prawo wyborcze, które co spowodowało ukonstytuowanie się pochodzącej z wyboru rady miejskiej, wybierającej zarząd miasta (Magistrat). Rada miejska była organem ustawodawczym, a magistrat wraz burmistrzem pełnił rolę wykonawczą . Ustrój miejski wzmocniła ustawa z 1853 r. Prace magistratu wspierały wyspecjalizowane deputacje miejskie . Pruska ordynacja gminna (Gemeindeverfassungsgesetz) z 1933 r. oraz Niemiecka ordynacja gminna (Deutsche Gemeideordnung) z 1935 r. ujednoliciły ustrój miast i gmin wiejskich. Odtąd na czele władz miejskich stał burmistrz wspomagany przez radców miejskich (Stadteräte) i ławników (Beiräte). Ustrój miasta określony tymi ustawami przetrwał do 1945 r.

Decyzją KM z 28.07.2015 r. nastąpiło rozdzielenie zbioru szczątków zespołów akt miast - 65/228 na zespoły proste i utworzono zespół 65/1734. Inwentarz zatwierdzony na posiedzeniu KM w dniu 28.07.2015 r.