akta notarialne, repertoria i skorowidze

Notariat na obszarze Północnego Mazowsza wprowadzono w okresie Księstwa Warszawskiego w 1808 roku w oparciu o system francuski zawarty w ustawie notarialnej z 16.03.1803 r. Notariusze byli urzędnikami publicznymi ustanowionymi do przyjmowania aktów i kontraktów w celu nadania cech aktu publicznego. Pełnili jednocześnie rolę mężów zaufania wobec stron stawających. Notariusze zwani też pisarzami aktowymi wyznaczani byli przez Prezesa Trybunału Cywilnego. Organizacja i kompetencje notariatu według wzorów francuskich utrzymano też w Królestwie Polskim do roku 1976, kiedy wprowadzona została ustawa notarialna dla Cesarstwa z 1866 r., która ustanowiła sporządzanie akt w języku rosyjskim. Od listopada 1915 r. zakładano nowe księgi w języku polskim. W roku 1917 Rada Stanu w przepisach tymczasowych o urządzeniu sądownictwa pozostawiła dotychczasowe przepisy o urzędowaniu notariuszy. Zmiany w ustawie wprowadzono w roku 1930 według których notariusze byli urzędnikami państwowymi o charakterze publiczno-prawnym.