1. Materiały dotyczące genealogii rodziny: notatki genealogiczne, moralitet, genealogia opracowana na podstawie kroniki rodzinnej 2. Akta poszczególnych członków rodziny: notatki genealogiczne, testamenty, korespondencja w sprawach związanych z działalnością publiczną i z członkami rodziny, pisma polityczne R. Komierowskiego w związku z działalnością parlamentarną, jubileusze i uroczystości rodzinne, kondolencje po śmierci R. Komierowskiego 3. Akta sądowe i prawno-majątkowe: odpisy przywilejów i dokumentów praw własności, inwentarze majątkowe, akta gruntowe i hipoteczne, regulacja stosunków dwór - chłopi, umowy kupna-sprzedaży, kontrakty dzierżawy, notatki gospodarcze i rachunki, procesy sądowe w sprawach majątkowych 4. Kolekcje: dokumenty - odpis dokumetu Jaśka z Komierowa, prasa wycinki dot. działalności publicznej i I wojny światowej, pieczęcie - wielka pieczęć koronna, fotografie członków rodziny Komierowskich i rodzin spokrewionych

Legendarnym protoplastą rodu był Sobiesław Bossuta, przybyły do Polski w orszaku ks. Dobrawy. Za męstwo, okazane w walkach z Pomorzanami pod Nakłem, Mieszko I wyposażył go dobrami Komierowo i Włościbórz. Faktycznie jednak genealogię rodziny zapoczątkował Piotr na Komierowie Komierowski (1494 r.). Koniec XVIII w. przyniósł istotną zmianę w dziejach rodziny. Doszło do jej podziału na dwie gałęzie, tzw. starszą mazowiecką i młodszą wielkopolską. Gałąź młodsza wielkopolska pozostała w Komierowie i Komierówku. Jej przedstawicielem był Stanisław Komierowski, łowczy bydgoski, konfederat barski. W okresie wojen napoleńskich Komierowo znacznie podupadło, a fortuna rodziny poszła na cele wojenne. Nieco później Tomasz z Komierowa Komierowski podźwignął majątek z ruiny oraz nabył majątek Nieżychowo w powiecie wyrzyskim. Po jego śmierci (1881 r.) Komierowo odziedziczył młodszy syn Władysław, zaś Nieżychowo starszy Roman, który w 1884 r. przejął także Komierowo. Komierowski pełnił funkcję posła do sejmu Rzeszy i był aktywnym członkiem Koła Polskiego przy parlamencie niemieckim. Uhonorowany został również godnością tajnego szambelana papieskiego. Po jego śmierci w 1924 r. Nieżychowo pozostało w rękach żony, Marii z Kurnatowskich Komierowskiej. Komierowo otrzymał syn Romana, Tomasz Komierowski. Pozostał jego właścicielem do końca istnienia majątku. W posiadaniu Komierowskich na dłużej lub krócej pozostawały majątki: Dąbrówka, Krojanki, Wola Dąbrowiecka, Włościbórz, Kijewo. Majątek ich nie należał do największych na Pomorzu. W 1926 r. Tomasz Komierowski gospodarował na areale 2000 mórg. Kredyty wzięte na pokrycie nadmiernych kosztów związanych z remontu pałacu w Komierowie, a także recesja gospodarcza podkopały kondycje finansową majątku. Wybuch II wojny światowej uchronił go przed licytacją. Po wejściu Niemców, Tomasz Komierowski został rozstrzelany w pobliżu pałacu. Andrzej Komierowski, jedyny syn przetrwał wojnę i okupację u rodziny matki w Warszawie. W 1953 r. wyemigrował z Polski. W 1991 r. powrócił do kraju, gdzie zmarł bezpotomnie.

baza danych IZA