Zespół szczątkowy księga urodzeń 1826-1833, 1 j.a. księga małżeństw 1826-1833, 1 j.a. księgi zgonów 1845-1879, 2 j.a.

Zasady prowadzenia akta stanu cywilnego w Księstwie Warszawskim określał dekret Fryderyka Augusta z 27 I 1808 r., obowiązujący od 1 V 1808 r., oparty na art. 69 konstytucji z 1807 r. wprowadzającym Kodeks Napoleona. Akta stanu cywilnego obejmowały wówczas wszelkie wyznania. 23 II i 18 III 1809 r. wprowadzono pewne zmiany proceduralne. 13 VI 1825 r. art. 71-142 I księgi Kodeksu Cywilnego dla Królestwa Polskiego wprowadził zasadę połączenia akt stanu cywilnego z metrykami kościelnymi. Postanowieniem księcia namiestnika z 3 XI 1825 r. do spisywania aktów stanu cywilnego dla wyznań niechrześcijańskich (żydów i mahometan) wyznaczeni zostali burmistrzowie lub zastępujący ich urzędnicy. W ten sposób ustanowiono akta stanu cywilnego wyznaniowe. 7 IX 1830 r. postanowieniem Rady Administracyjnej , na rabinów nałożono obowiązek wpisywania, po odbyciu obrządku religijnego, właściwych informacje do akt stanu cywilnego. Kontrolę nad tymi aktami pozostawiono nadal w gestii urzędników cywilnych. Zapisy w księgach stanu cywilnego początkowo prowadzono w języku polskim, a od 1 I 1868 r. - w języku rosyjskim.