1. Korespondencja dotycząca likwidacji banku, sygn. 1.

W 1919 r. wśród członków Włocławskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu (dalej cyt. WTWK) – istniejącego od 1897 r. - pojawiła się koncepcja powołania we Włocławku banku, który ewentualnie przejąłby majątek Towarzystwa. W efekcie powstała grupa założycielska spółki akcyjnej pod nazwą Bank Kujawski S.A. we Włocławku. Wśród założycieli banku byli: Jerzy Bojańczyk, Tadeusz Findeisen, Jerzy Gabriel, Aleksy Górnikiewicz i Henryk Krzymuski. Założyciele opracowali statut, który został zatwierdzony 24 I 1920 r. przez Ministrów Przemysłu i Handlu oraz Skarbu. 2 XI 1920 r. w sali straży ogniowej przy ulicy Żabiej odbyło się zebranie członków WTWK. Przewodniczącym zebrania był prezes Towarzystwa, znany włocławski notariusz Władysław Nowca. Zgromadzeni zajęli się sprawą dalszego istnienia organizacji. W trakcie rozmów pojawiły się dwie koncepcje. Jedna mówiła o sprzedaży Towarzystwa, druga o jego likwidacji i utworzenia nowej instytucji finansowej. Prezes zaproponował sprzedaż Towarzystwa Bankowi Zjednoczonych Ziem Polskich. Pomysł ten nie zdobył poparcia innych członków, którzy stwierdzili, że bank zewnętrzny nie będzie dbał o interesy Włocławka. Zaproponowano likwidację i przekazanie aktywów i pasywów Towarzystwa nowemu lokalnemu bankowi. Za takim rozwiązaniem prawnym optowały koła ziemiańskie. Ich przedstawiciel Tadeusz Findeisen (właściciel dóbr ziemskich Śmiłowice) zaproponował powołanie banku akcyjnego z kapitałem w wysokości 25 milionów marek polskich. Po dyskusji propozycja T. Findeisena został zaakceptowany. Po kilku miesiącach 6 IV 1921 r. odbyło się kolejne zgromadzenie członków WTWK, na którym potwierdzono likwidację Towarzystwa i przekazanie wszystkich aktywów i pasywów oraz całego jego majątku tworzonemu Bankowi Kujawskiemu. Dzień później odbyło się pierwsze walne zgromadzenie akcjonariuszy banku. Powołano władze statutowe. Ustalono kapitał zakładowy w wysokości 25 milionów marek polskich, który podzielono na 25 tysięcy imiennych akcji o nominale 1000 marek każda. Początkowo siedziba banku mieściła się przy ulicy Żabiej, W latach 30-tych siedzibę przeniesiono na Plac Wolności 10. Bank odczuł skutki wielkiego kryzysu gospodarczego lat 1929-1933. Zaczął przynosić coraz większe straty. Z tego powodu 31 V 1932 r. walne zgromadzenie akcjonariuszy podjęło uchwałę o likwidacji spółki. Powołano komisję likwidacyjną, w skład której weszli: Tadeusz Findeisen, Jerzy Bojańczyk, Władysław Popławski, Zygmunt Ślusarski i Jerzy Gabriel. Prace nad likwidacją trwały długo. Do 1939 r. nie wystąpiono do sądu rejestrowego o wykreślenie spółki z rejestru handlowego. Procedurę likwidacji przerwała II wojna światowa. Po wojnie bank nie prowadził działalności. Zmieniali się jego likwidatorzy. 26 III 1955 r. Minister Finansów mianował likwidatorem Banku Kujawskiego - Bank Gospodarstwa Krajowego w Warszawie. 19 V 1955 r. Sąd Powiatowy we Włocławku wydał postanowienie o wykreśleniu spółki z rejestru handlowego.