A. Komitet Ustanowiony do Obmyślenia Środków Wzniesienia Zakładu Wód Mineralnych w Ciechocinku lata [1823] 1842-1870 Sprawy budowy pierwszej warzelni soli w Ciechocinku w 1823 r., utworzenie i organizacja Komitetu i Zakładu Wód Mineralnych, sprawozdania z działalności Zakładu za okres 1851-1868, sprawy majątkowe i finansowe Zakładu związane z budową obiektów uzdrowiskowych, dróg dojazdowych od Ciechocinka i połaczenia z koleją warszawsko-bydgoską (sygn. 1-24); B. Komitet Zarządzający Zakładem Wód Mineralnych w Ciechocinku lata 1870-1914 1. Sprawy organizacyjne Komitetu: protokóły posiedzeń Komitetu Zarządzającego z lat 1843-1914 (sygn. 25-41) 2. Sprawy kancelaryjne: spisy akt wytworzonych w bieżącej działalności kancelarii i przekazanych z Warszawy, lata 1902-1913 (sygn. 42-43) 3. Korespondencja Komitetu z lat 1871-1894: instrukcje i zarządzenia dot. działalności Komitetu i Zakładu Wód Mineralnych, sprawy osobowe pracowników Zakładu Wód i Warzelni Soli, protokóły posiedzeń zarządu Zakładu Wód Mineralnych i Oddziału Lekarskiego oraz Komitetu ds. Oświetlenia Ciechocinka. Plany i szkice działek na terenie Ciechocinka i budynków mieszkalnych (sygn. 44-63); 4. Sprawy majątkowe Zakładu Wód Mineralnych: opisy szacunkowe obiektów Zakładu z lat 1865-1871 (sygn. 64-65) 5. Sprawy finansowe Zakładu Wód Mineralnych: zestawienie dochodów i wydatków Zakładu, wykazy kuracjuszy z lat 1872-1877; 1902-1903 (sygn. 66-70) 6. Sprzedaż i dzierżawa działek na terenie Ciechocinka i budowa domów: umowy ze sprzedaży i dzierżawy działek, projekty techniczne budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej z lat 1848-1909 (sygn. 71-87); 7. Rozbudowa Zakładu Wód Mineralnych: korespondencja, rozliczenia finansowe i dokumentacja z budowy i modernizacji łazienek, teatru letniego, rzeźni, dróg, ulic, parku zdrojowego, dokumentacja z wyposażenia w urządzenia poszczególnych obiektówe zakładu lata 1871-1913 (sygn. 88-109); 8. Poszukiwania i badania źródeł mineralnych: raporty z prowadzonych odwiertów i wyniki badania żródeł mineralnych z lat 1833-1913 (sygn. 110-111) 9. Sprawy Zakładu Warzelni Soli w Ciechocinku: opis zabudowań zakładu, informacje o wydobywanej solance lata 1871-1913 (sygn. 112-125)

Powstanie i rozwój Uzdrowiska Ciechocinek związany jest z powstaniem pierwszego zakładu warzelni soli w Ciechocinku. W 1823 r. znany minerolog i przemysłowiec Konstanty Wolicki odkrył na terenie folwarku Ciechocinek słone źródła mineralne. W 1829 r. Rząd Królestwa Polskiego nabył na własność dobra Ciechocinek łącznie z osadami kolonialnymi Wołuszewo i Słońsk. W 1836 r. wybudowane zostały przez Rząd Królestwa Polskiego pierwsze łaźnie o 4 wannach miedzianych do kąpieli solankowych, zwane też łaźniami rządowymi. Zarządzeniem Namiestnika Królestwa Polskiego z dnia 29 X/10 XI 1842 r. powołany został "Komitet ustanowiony do obmyślenia środków wzniesienia zakładu wód mineralnych w Ciechocinku". W skład komitetu wchodzili: 3 członków Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych, jedna osoba z Komisji Rządowej Przychodu i Skarbu i jedna z Banku Polskiego. Komitet na stałe urzędował w Warszawie. Członkowie Komitetu pełnili swe obowiązki bezpłatnie, wynagrodzenie otrzymywał tylko sekretarz i kancelista.Zadaniem Komitetu było spraowanie opieki i zarządu nad powstającym zakładem wód mineralnych. W 1844 r. z upoważnienia Namiestnika Królestwa powołano w Ciechocinku Komitet Miejscowy, który miał nadzorować budowę łazienek, a w jego skład wchodził: naczelnik zakładu warzelni soli, lekarz zakładu, budowniczy powiatu, asesor ekonomiczny. Po utworzeniu Komitetu Miejscowego, Komitet rezydujący w Warszawie zmienił nazwę na "Komitet Główny ulepszenia Zakładu Wód Mineralnych w Ciechocinku, a w 1861 r. na "Komitet Główny Zakładu Wód Mineralnych w Ciechocinku". W 1850 Komitet Główny powołał Zakład Wód Słonych w Ciechocinku, przekształcony później w Zakład Wód Mineralnych w Ciechocinku. Po zlikwidowaniu polskich władz administracyjnych (1868 r.), Komitet Główny w 1871 r. przechodzi pod nadzór Namiestnika Królestwa Polskiego, zmieniając nazwę na "Komitet Zarządzający Zakładem Wód Mineralnych w Ciechocinku". Jednocześnie do kancelarii wprowadzony zostaje urzędowy j. rosyjski. W skład Komitetu Zarządzającego wchodzą: zarządzający oddziałem solnym w Królestwie Polskim, architekt guberni warszawskiej, lekarz główny Szpitala Wojskowego w Warszawie, radca stanu Wydziału Administracyjnego Warszawskiego Urzędu Gubernialnego. W 1903 r. Komitet Zarządzający przeniesiony został z Warszawy do Ciechocinka. W tym samym roku wydana została instrukcja regulująca działalność Komitetu. Na czele Komitetu stał prezes i trzech członków mianowanych przez Generał-Gubernatora Warszawskiego (lekarz, inżynier i dyrektor Zakładu Wód Mineralnych w Ciechocinku). Ponadto z głosem doraczym do Komitetu wchodzili: naczelnik powiatu nieszawskiego i inżynier górnictwa. Do głównych zadań Komitetu Zarządzającego należało: 1. uzyskiwanie środków finansowych na dalszy rozwój uzdrowiska, 2. rozszerzanie działalności Zakładu Wód Mineralnych, 3. kontrolowanie działalności administracyjnej Zakładu Wód Mineralnych w Ciechocinku Komitet Zarządający działał do wybuchu I wojny światowej w 1914 r.

Inwentarz wraz ze wstępem do zespołu zatwierdzony przez Komisję Metodyczną WAP w Bydgoszczy w 1982 r.