. Dział Ogólno-Organizacyjny (1945–1950): protokoły sesji GRN, posiedzeń Prezydium i Zarządu, zebrania wiejskie, wybory sołtysów, (sygn. 1–5). Dział Finansowo-Budżetowy (1945–1952): preliminarze budżetowe, budżety i sprawozdania, plany finansowo-gospodarcze, dzienniki główna (własne i przedsiębiorstw gminnych), księgi dochodów i wydatków budżetowych, księgi sum przechodnich i pozabudżetowych, wykazy posiadaczy gospodarstw rolnych wg miejscowości, wymiar i pobór podatków, sprawy Społecznego Funduszu Oszczędnościowego Rolnictwa, listy płac, zasiłki rodzinne (sygn. 6–72). Dział Gospodarki Gminnej: protokoły połączeń gospodarstw podzielonych fikcyjnie (1949) (sygn. 73). Dział Administracyjny: podania w sprawie sprzedaży nieruchomości (1946) (sygn. 74). Referat Ogólno-Administracyjny (1951–1954): protokoły posiedzeń Prezydium, sesji GRN i komisji, kontrole zewnętrzne, sprawy osobowe pracowników i radnych, zmiany podziału administracyjnego, sołtysi, akta majątku Józefowo, drogownictwo (sygn. 75–86). Referat Finansowy (1951–1954): budżety i sprawozdania (własne i przedsiębiorstw gminnych), karty wynagrodzeń, listy płac i listy wypłat zasiłków rodzinnych, dziennik główna, pobór podatku gruntowego, sprawy Narodowej Pożyczki Rozwoju Sił Polski (sygn. 87–108). Referat Rolny: umowy na dzierżawę gruntów (1954) (sygn. 109).

Obowiązek prowadzenia rejestrów ochrzczonych i małżeństw w Kościele Katolickim wprowadziły uchwały soboru trydenckiego w 1563 r., synod piotrkowski w 1607 r. raz jeszcze potwierdził ten obowiązek, wprowadzając też rejestry bierzmowanych i przyjmujących Najświętszy Sakrament na Wielkanoc. W 1631 r. kolejny synod nałożył obowiązek prowadzenia rejestrów zmarłych. Księgi metrykalne spisywane były po łacinie aż do 1808 r. Na mocy artykułu 69 konstytucji Księstwa Warszawskiego z 22 VII 1807 r. i dekretu króla saskiego i księcia warszawskiego Fryderyka Augusta z 27 I 1808 r. wprowadzono Kodeks Napoleona, przewidujący powołanie do życia świeckich urzędów stanu cywilnego, które miały być prowadzone w każdej gminie Księstwa Warszawskiego dla wszystkich religii i wyznań łącznie. Mimo że zgodnie z założeniami na czele urzędów stanąć mieli urzędnicy świeccy, jednak w praktyce czynności rejestracji stanu cywilnego nadal wykonywali duchowni. Księgi stanu cywilnego spisywano od 1808 r. w języku polskim w dwóch egzemplarzach, tzw. unikacie i duplikacie. Sytuacja taka istniała do 1825 r., kiedy to wszedł w życie Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego, który złączył akta stanu cywilnego z metrykami kościelnymi poszczególnych wyznań. Przełożony parafii danego wyznania pełnił jednocześnie funkcję urzędnika stanu cywilnego. Dla religii niechrześcijańskich (judaizm, islam) akta stanu cywilnego prowadzić mieli początkowo burmistrzowie lub zastępujący ich urzędnicy, a od 1830 r. rabini (dla wyznania mojżeszowego). Począwszy od 1 I 1868 r. do mniej więcej 1916 r. księgi prowadzono w języku rosyjskim, a następnie ponownie w języku polskim. System rejestracji stanu cywilnego wprowadzony w 1825 r. utrzymał się do 1945 r. Dekret z 25 IX 1945 r. (z mocą obowiązującą od 1 I 1946 r.) wprowadził powszechną, państwową i jednolitą dla całego kraju rejestrację stanu cywilnego przez nowe organy administracji państwowej - urzędy stanu cywilnego, którym przekazano wcześniejsze księgi metrykalne do 1946 r. Okręg bóźniczy w Pułtusku przestał istnieć jesienią 1939 r., kiedy to Niemcy wywieźli z miasta bądź wymordowali niemal wszystkich Żydów.

Nr mikrofilmu 16717 - 16741. Nazwa zespołu została zmieniona uchwałą KM na posiedzeniu 2/2013 z 9.10. 2013 r.