akta ogólne (zarządzenia, okólniki, sprawy organizacyjne, protokoły), bilanse i statystyka, „Pomoc Wschodnia”, sprawy różne (loterie, kredyty kolei wąskotorowej, kredyty na rozbudowę budynków mieszkalnych), akta kredytowe klientów

Upowszechnienie kas oszczędnościowo-pożyczkowych w XIX wieku w państwie pruskim wymagało uregulowania prawnego. W 1838 roku wydano regulamin dotyczący organizacji komunalnych i prywatnych kas oszczędnościowo-pożyczkowych, będących pod nadzorem państwa. Państwowym organem nadzoru był minister spraw wewnętrznych. Duże znaczenie dla rozwoju kas miała ustawa czekowa z 1908 r. i ustawa z 1925 r. , w sprawie wkładów i depozytów -ustawa z 1926 r. i zarządzenie z 1927 r. Do zadań kas oszczędnościowo-pożyczkowych należało udzielanie kredytów: osobistego i średnioterminowego. Zarządzały one komunalnymi pieniędzmi i finansowały gminy i związki gminne. Postanowienia prawa krajowego z 1927 r. określało, które kasy miały charakter publiczny. Do kas publicznych czyli komunalnych należały poszczególne gminy lub zwiazki gmin: powiaty, miasta, urzędy i większe gminy wiejskie. Utworzenie kasy przez związek komunalny wymagało zezwolenia nadprezydenta prowincji. Pracownicy kasy byli urzędnikami ich gmin założycielskich.