1. Administracja gmin: sprawy finansowe i gospodarcze gmin, wybory sołtysów, wójtów, zebrania gminne, opieka społeczna 2. Administracja szkół: sprawozdania szkół, sprawy gospodarcze, opinie o nauczycielach 3. Sprawy kościelne: budowa obiektów sakralnych, ewangelicka gmina w Koronowie 4. Sprawy budowlane: budowa dróg, szos, mostów, budżety Bydgoskiej Kolejki Powiatowej, zezwolenia budowlane 5. Rejestry poborowych

13 XI 1772 r. utworzono Kamerę Wojenno-Domenalną w Kwidzynie jako organ zarządu policyjno-finansowego. Władzę w powiatach sprawowali landraci, początkowo właściwi jedynie do terenów wiejskich (dobra szlacheckie, dobra na prawie chełmińskim oraz wsie). Dobra duchowne, domeny oraz miasta pozostawały nadal w gestii działających równolegle urzędów domenalno-rentowych. Na mocy rozkazu gabinetowego z 30 III 1809 r. władzę policyjną landrata rozszerzono na domeny i miasta. Pod jego zarząd przeszły także magistraty i urzędnicy domen, a w sprawach wojskowych i sanitarnych uzyskał zasięg ogólnopowiatowy. Rozszerzenie kompetencji landrata przyniosła reforma z lat 1815-1816. W zakres jego kompetencji weszły: nadzór nad władzami lokalnymi, zarząd policyjny, sprawy ubogich, wojskowe, szkolne, kościelne, przemysłowe, komunalne i majątkowe gmin, budowa dróg i mostów. Na podstawie nowej ordynacji wyborczej z 13 XII 1872 r. powołano do życia wydział powiatowy, organ administracji samorządowej, którego przewodniczącym z urzędu był landrat. Pełne ukształtowanie się ustroju powiatowego nastąpiło na mocy ustawy z 19 III 1881 r., uzupełnionej ustawami z 30 VII i 1 VIII 1883 r. Landratura była organem ogólnej administracji powiatu. Landratury działały do 1919 r. Podstawą ich likwidacji były: ustawa z 11 VIII 1919 r. o tymczasowej organizacji byłej dzielnicy pruskiej i rozporządzenie wykonawcze Rady Ministrów do rozporządzenia z 28 VIII 1919 r., określające zasady zespolenia urzędów i organów powiatowej administracji państwowej.

baza danych IZA,