Stosunki gimnne w poszczególnych wsiach, budowa i utrzymanie dróg gminnych i przeprawy promowej przez Wisłę, dzierżawa guntów i pobór podatków, budowa i utrzymanie szkół, statystyka szkolna, nauczyciele, budowa i utrzymanie świątyń ewangelickich i katolickich dot. m.in. klasztoru bernardynów w Nowem.

Urząd domenalny w Nowem n/Wisłą /Domänen Amt Neuenburg/ powstał w 1773 r. jako jeden z 50 urzędów domenalnych powołanych do życia na terenie zaboru pruskiego w celu unifikacji administracji tych ziem z ustrojem administracyjnym państwa pruskiego. Był organem administracji III instancji podległym Kamerze Wojny i Domen /Kriegs-und Domänen Kammer/ w Kwidzynie, urzędem ukonstytuowanym patentem z 13 XI 1772 r. Urzędy domenalne spełniały funkcje gospodarcze i administracyjne w dobrach włączonych do tzw. generalnej dzierżawy /Generalpachtung/. Do ich kompetencji należały: prowadzenie gospodarki rolnej i administracja policyjna na powierzonym obszarze wsi, majątków i folwarków. W 1806 r. funkcje policyjne włączono w kompetencje landratów, bezpośrednich zwierzchników urzędów domenalnych. Obok nich istniały równolegle intendentury jako jednostki administracyjne, w których system dzierżawy zastąpiono administracją prowadzoną bezpośrednio przez urzędników państwowych. Podział ten został zlikwidowany zarządzeniem Ministra Finansów z 22 II 1832 r., wprowadzającym połączenie obu urzędów i ujednolicenie zakresu kompetencji. Otrzymały nazwę urzędy domenalno-rentowe. Ostatecznie funkcje administracyjno-gospodarcze urzędów domenalno-rentowych sprowadzały się do administracji policją dworską, dozorowania własności dworskiej, wykonywania postanowień prawa krajowego, egzekucji podatków i prowadzenia kasy urzędu, nadzoru nad administracją gminną w domenach. Urzędy domenalno-rentowe funkcjonowały do wprowadzenia 13 XII 1872 r. nowej ordynacji powiatowej, kiedy administrację powiatową oddano landraturom i wydziałom powiatowym.

magazyn. ul. Wiślana 27