Z zespołu liczącego 10 j.a. siedem jednostek stanowią akta powstałe w związku z sprawowanym przez administrację pruską nadzorem nad klasztorem, jego majątkiem i sprawami finansowymi, stanem obiektów; teczki powstałe w klasztorze to notatnik gwardianów z lat 1824-1828 i rozprawa teologiczna.

Bernardyni zostali sprowadzeni do Bydgoszczy 5 XII 1480 r. przez bpa kujawskiego Zbigniewa z Oleśnicy, na polecenie Kazimierza Jagiellończyka. Teren pod budynki zapewnił król, środki na utrzymanie donatorzy. Klasztor początkowo drewniany, po 1550 r. odbudowany jako murowany. Działalność koncentrowała się na prowadzeniu bractw, pracy kaznodziejskiej, propagowaniu nabożeństwa loretańskiego. Zakonnicy prowadzili pracę wśród protestantów, opiekowali się kościołem św. Idziego, gdzie uczęszczali katolicy pochodzenia niemieckiego. Przy klasztorze istniało studium filozofii, a następnie retoryki. Po 1772 r. klasztor poddany kontroli władz pruskich. W 1815 r. zakazano przyjmowania nowicjuszy. Ostatecznie zlikwidowany w 1829 r., gdy ostatni zakonnik opuścił klasztor.

baza danych IZA