Tom I Inwentarza obejmuje akta władz partyjnych tzn. Konferencji Wojewódzkich, Posiedzeń Plenum, Egzekutywy i Sekretariatu oraz Komisji: Rewizyjnej, Kontroli Partyjnej, Komisji Kontrolno-Rewizyjnej, a także dokumentację związaną z obradami ogólnopolskich – centralnych organów PZPR. Ilość tej dokumentacji to 2442 tomy + wymienione w suplemencie do tomu I akta orzeczniczo-śledcze i kontrolne w ilości 1035 tomów. Najbardziej obszerną w zespole jest dokumentacja skarg, petycji i wniosków, która obejmuje ok. 9000 jednostek (do tej grupy należą w części akta WKKP i WKKR). Akta osobowe stanowią w zespole również ok. 9000 jednostek. Należą do nich akta działaczy ruchu robotniczego, wspomnienia i relacje działaczy, akta osobowe członków PZPR, akta osobowe pracowników etatowych – aparatu partyjnego (IV tom inwentarza), akta osobowe nomenklatury (V tom inwentarza). Dokumentacja wydawnictw, druków powielanych i pism ulotnych (ujęta w końcowej części tomu II inwentarza) obejmuje łącznie 2442 pozycje. Sprawozdania statystyczne, opisowe i analizy wymienione w inwentarzu akt Wydziału Polityczno-Organizacyjnego oraz w innych wydziałach należą również do wartościowej i bardzo obszernej dokumentacji w zespole. Zainteresowanie wzbudzi kolekcja fotografii (III tom inwentarza) i dokumentów Referatu (Zakładu) Historii Partii i Referatu Działaczy Ruchu Robotniczego do kolekcji tej weszły m.in. stenogramy z procesu Gauleitera Alberta Forstera, działalności organizacji podziemnych w okresie okupacji oraz wymieniona na końcu II tomu inwentarza kolekcja wydawnictw – publikacji organizacji opozycyjnych wobec PZPR zgromadzona przez Ośrodek Informacji Analiz i Programowania Pracy Partyjnej. W zespole największa lukę stanowi zasób archiwalny Kancelarii Tajnej I Sekretarza, z którego to zasobu zachowały się jedynie fragmenty nielicznych pism. Nie ma również dokumentacji z obrad organów kolegialnych (Egzekutywy, Sekretariatu) z początku istnienia PZPR oraz z okresu wydarzeń grudnia 1970 r. i okresu likwidacji PZPR. Brakuje również akt osobowych pracowników aparatu zatrudnionych w okresie przed likwidacją.

KW PZPR rozpoczął działalność po Zjeździe Zjednoczeniowym (15-21 grudnia 1948 r.). Podział władzy i aparat administracyjny PZPR ukształtowano na bazie KW PPR. Struktura organizacyjna oraz nazwy komórek organizacyjnych były w początkowym okresie takie jak w PPR. Najwyższa władza na szczeblu wojewódzkim były konferencje wojewódzkie, pierwsza odbyła się 25-26 czerwca 1949 r. Nowo wybrany Komitet Wojewódzki liczył 51 członków i 15 zastępców. I Sekretarzem został sprawujący tę funkcję zmianowania (od Zjazdu Zjednoczeniowego) Witold Konopka, zastępcami I Sekretarza zostali Stanisław Brodziński (ds. organizacyjnych) i Stanisław Marczewski. Na konferencjach ustalono linię polityczną działania partii oraz wybierano władze działające w okresie między konferencjami tzn. członków KW oraz Komisji: Rewizyjnej i Kontroli Partyjnej. (Komisje te po X Zjeździe PZPR w 1986 r. połączone zostały w jedną Wojewódzką Komisję Kontrolno – Rewizyjną). Pierwszym przewodniczącym WKKP został Józef Ziółkowski. Do organów władzy partyjnej należały Plenum, Egzekutywa i Sekretariat. Administracją partyjną zwaną aparatem wykonawczym kierował I Sekretarz. Do jego obowiązków należały przewodniczenie obradom organów władzy partyjnej (Plenum, Egzekutywy i Sekretariatu), składanie przed konferencją delegatów sprawozdania z wykonania zadań i uchwał konferencji. I Sekretarza zastępowali zastępcy, których liczba w 1985 r. doszła do 6-ciu. I Sekretarz zawsze osobiście nadzorował prace Wydziału Polityki Kadrowej, Organizacyjnego oraz działającego w ramach Biura Listów i Inspekcji a także Obsługi KW. Struktura organizacyjna PZPR zależała od kierunków działalności oraz od zmieniających się potrzeb pracy partyjnej i zadań ustalonych na ogólnopolskich zjazdach delegatów. O kształcie strukturalnym aparatu KW zawsze decydował Komitet Centralny, a nazwy wydziałów brzmiały niemal identycznie jak w KC. Stały i stosunkowo najmniej zmieniający się zakres kompetencji posiadał Wydział Ogólny (w 1949 r. Wydział Ogólno - Administracyjny a od 1985 r. Wydział Gospodarki Wewnątrzpartyjnej). Do zadań należało utrzymanie materialnej bazy działania PZPR. Równie stabilne były zakresy działania Wydziałów: Polityki Kadrowej, Morskiego, Nauki Oświaty i Kultury. KW podlegały niższe instancje partyjne komitety: powiatowe, dzielnicowe, miejskie, miejsko-gminne, gminne, zakładowe i strategicznych zakładów pracy oraz szkoły partyjne i domy wczasowe. Szczególnie blisko współpracowały z KW organizacje młodzieżowe, TPPR (Towarzystwo Przyjaźni Polsko Radzieckiej), Liga Kobiet, PRON (Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego), związki zawodowe. 27 stycznia 1990 r. na XI Zjeździe PZPR ogłoszono uchwałę o likwidacji PZPR i utworzeniu SdRP (Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej), która w momencie likwidacji PZPR stała się właścicielem całości dokumentacji KW. I Sekretarzem w ostatnim okresie działania KW oraz początkowym okresie istnienia SdRP był prof. Jan Iluk z Uniwersytetu Gdańskiego.