urodzenia za lata 1778-1855, 1880-1943 (za lata 1880-1943 tylko rejestr), małżeństwa za lata 1778-1855, 1922-1940 (za lata 1922-1940 tylko rejestr), zgony za lata 1778-1855, 1892-1944 (za lata 1892-1944 tylko rejestr)

W b. zaborze pruskim prowadzenie ksiąg metrykalnych rozpoczęto w XVI w. Do końca XVIII w. miały charakter wyłącznie kościelny i ewidencyjny. Od 1794 r. w zaborze pruskim obowiązkowe rejestry urodzeń, małżeństw i zgonów uzyskały rangę dokumentów publiczno-prawnych, i dalej prowadzili je duchowni. Zostali oni także zobowiązani do sporządzania uwierzytelnionych odpisów aktów; były one przechowane w sądzie I instancji, właściwym dla miejscowości należących do parafii. Wprowadzony na terenie Księstwa Warszawskiego w 1807 r. Kodeks Napoleona przewidywał świecki charakter małżeństwa, a na mocy dekretu Fryderyka Augusta w 18008 r. wprowadzono akta stanu cywilnego, które mieli prowadzić urzędnicy świeccy, jednak w praktyce rejestry te prowadzili duchowni. Do 1815 r. nadzór nad wykonaniem tych zadań sprawowały rejencje królewskie, a później urzędy rejencyjne. Na mocy rozkazu gabinetowego z 27 IX 1817 r. połączono Kościoły: ewangelicko-augsburski i ewangelicko-reformowany w formie unii. Jednolity system rejestracji aktów stanu cywilnego dla wszystkich obywateli, niezależnie od wyznania, wprowadzono w Prusach w 1874 r., kiedy powstały urzędy stanu cywilnego.

W zespole zmikrofilmowano 64 j.a. o sygn.: 1-5 (nr O: 825-829), 6 (nr O 829a), 7-9 (nr O: 830-832), 11-13 (nr O: 833-835), 15-17 (nr O: 836-838), 19-25 (nr O: 839-845), 27-68 (nr O: 846-887) oraz zdigitalizowano sygnatury 1, 3-9, 11-13, 15-17, 19-25, 27-42, 93