urodzenia za lata 1595-1611, 1613, 1632-1732, 1779-1896, 1909-1944, małżeństwa za lata 1595-1611, 1613, 1779-1794, 1817-1829, 1836-1865, 1873-1945 (z lat 1896-1901 również małżeństwa mieszane), zgony za lata 1595-1611, 1613, 1779-1945

W b. zaborze pruskim prowadzenie ksiąg metrykalnych rozpoczęto w XVI w. Do końca XVIII w. miały charakter wyłącznie kościelny i ewidencyjny. Od 1794 r. w zaborze pruskim obowiązkowe rejestry urodzeń, małżeństw i zgonów uzyskały rangę dokumentów publiczno-prawnych, i dalej prowadzili je duchowni. Zostali oni także zobowiązani do sporządzania uwierzytelnionych odpisów aktów; były one przechowane w sądzie I instancji, właściwym dla miejscowości należących do parafii. Wprowadzony na terenie Księstwa Warszawskiego w 1807 r. Kodeks Napoleona przewidywał świecki charakter małżeństwa, a na mocy dekretu Fryderyka Augusta w 18008 r. wprowadzono akta stanu cywilnego, które mieli prowadzić urzędnicy świeccy, jednak w praktyce rejestry te prowadzili duchowni. Do 1815 r. nadzór nad wykonaniem tych zadań sprawowały rejencje królewskie, a później urzędy rejencyjne. Na mocy rozkazu gabinetowego z 27 IX 1817 r. połączono Kościoły: ewangelicko-augsburski i ewangelicko-reformowany w formie unii. Jednolity system rejestracji aktów stanu cywilnego dla wszystkich obywateli, niezależnie od wyznania, wprowadzono w Prusach w 1874 r., kiedy powstały urzędy stanu cywilnego.

W zespole zmikrofilmowano 50 j.a. o sygn.: 1-30 (nr O: 18438-18467), 38-43 (nr O: 18468-18473), 48-58 (nr O: 18474-18484), 37-45 (nr O: 44158-44166)