Zespół zawiera akta notarialne, księgę prostestów oraz repertorium. Dokumentację ułożono w układzie rzeczowo-chronologicznym. Za aktami notarialnymi umieszczona została księga protestów, a następnie repertorium. Akta notarialne - sygn. 1 - 59; z lat 1882 - 1910. Księga protestów - syg. 60; z lat 1899 - 1910 Repertoria - sygn. 31; z lat 1905 - 1907..

Notariusze w Prusach wchodzili w skład organizacji sądowej. Jurysdykcja każdego z nich rozciągała się na okręg sądu, przy którym byli ustanowieni. Pełnili oni nie tylko funkcję notariusza, ale również adwokata. Prawodawstwo pruskie uszczuplało kompetencje notariuszy na rzecz sądów (ustawa z dnia 11 lipca 1845 r.). W sferze ich działalności pozostawiono sporządzanie aktów pełnomocnictwa, umów dzierżawnych, opieki nad spadkami. Późniejsze ustawy z lat 1851, 1853, 1899 nie wprowadziły istotniejszych zmian. Ujednoliciły jedynie przepisy w zakresie czynności wykonywanych przez notariuszy.