Dokumenty: nadanie praw i przywilejów, potwierdzenie przywilejów i statutów, sprawy sporne, poświadczenia fundacji, zwolnienia ze świadczeń, umowy kupna sprzedaży, sprawy majątkowe, targi, zastawy 1508-1597, 1604-1790 (65 j.a.), Akta: dotyczące spraw miejskich, sprawozdanie roczne o stanie i gospodarce miasta, sprawy kościelne, sprawy reorganizacji spraw szkolnych, akta dotyczące stowarzyszenia weteranów wojny francusko - pruskiej, sprawy kanalizacji instalacji oczyszczalni ścieków 1624-1626, 1771-1868, 1897-1911, 1927, 1940 (9 j.a.), przes.1592/2011: dokument potwierdzający przywileje i statuty regulujące prawa mieszczan głogówieckich 1596 (1 j.a.), przes.1709/2011: potwierdzenie testamentu Jerzego Oppersdorfa 1668 (1 j.a.), księga rozchodów i przychodów Józefa Schneidera 1873-1909 (1 j.a.); przes.1925/2014: dokument pergaminowy 1669 (1 j.a.).

Miejscowość podczas swego istnienia nosiło różne nazwy. W roku 1275 używano nazwy Głogow, później Górny Glogow, Superior Glogowia, Klein Glogau, Weniger Glogau, Mały Glogów, Glogowek, Minior Glogowia, Kraut-Glogau i ostatnia nazwa miasta sprzed 1945 roku, to Oberglogau. Pierwsza wzmianka wsi Glogow pojawiła się w dokumencie biskupa Wawrzyńca datowanym na lata 1214-1217. Prawa miejskie Głogówek otrzymał około 1275 roku, natomiast lokacja miasta na prawie magdeburskim miała miejsce w 1373 roku. Wzmianki pochodzące z 1264 roku informują o ufundowanym przez księcia Władysława Opolczyka zakonie O.O. Franciszkanów. W okresie panowania księcia opolskiego Bolesława Opolczyka (1283-1313) Głogówek stanowił jego drugą rezydencję. W latach 1430-1460 rezydował na zamku książę opolski Bolko V. Na jego dworze znalazł schronienie Jerzy Gałka z Dobczyna , profesor Akademii Krakowskiej. W Głogówku znalazł również uchodzący przed Szwedami w 1655 roku polski król Jan Kazimierz. W okresie reformacji Głogówek był silną ostoją luteranizmu. W roku 1555 królowa Izabela Węgierska rozciągnęłą na miasto warunki pokoju augsburskiego (czyje panowanie, tego religia). Doprowadziło to do równouprawnienia obu kościołów. Wyznanie ewangelickie w Głogówku było tak silne, że przez 15 lat nie było w mieście księdza katolickiego. Dopiero Oppersdorffowie zaczęli te wpływy ograniczać, a w 1629 roku na prośbę barona Jerzego Oppersdorfa, cesarz Ferdynand V zatwierdził statut zabraniający odprawiania nabożeństw ewangelickich. Głownym zajęciem mieszkańców Głogówka było rolnictwa, ogrodnictwo i sadownictwo. Po połączeniu linią kolejową Głogówka z Kędzierzynem, rozwinął się lokalny przemysł (cukrownia, roszarnia lnu). Do 1532 roku Głogówek stanowił własność książąt opolskich. Po śmierci ostatniego z nich, został oddany w zastaw margrabiemu Jerzemu Branderburskiemu. W 1561 roku znalazł się w posiadaniu Oppersdorffów, którzy odpkupili go na własność w 1593 roku. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Janina Domska, Opole 1992]

dokumenty z lat 1386-1587 w ilości 25 j.a. przekazało AP we Wrocławiu w 1999 roku (54-2/99). Zmiany w rozmiarze zatwierdzono na posiedzeniu Komisji Metodycznej w dniu 26.02.2004 r., zmikrofilmowano jednostki archiwalne o sygnaturach 1-39, 46-70