potwierdzenie przywilejów cechu bednarzy 1593 (1 j.a.), ugoda między radnymi miasta a cechem rębaczy mięsa 1672 (1 j.a.), potwierdzenie przywileju cechu rębaczy mięsa 1672 (1 j.a.), nadanie praw miejskich czeladnikowi cechu tkaczy 1817 (1 j.a.), poświadczenie nauki zawodu 1804 (1 j.a.).

Cechy były to zawodowe organizacje rzemieślników, do których należeli wszyscy majstrowie chcący uprawiać rzemiosło w mieście. Zasadniczym celem cechów była obrona interesów ich członków przed kupcami oraz przed konkurencją ze strony rzemieślników nie zrzeszonych w cechu a także przed majstrami innych specjalności. Do głównych zadań cechu należało wykształcenie uczniów i czeladników na przyszłych mistrzów cechowych . Prawa miejskie otrzymały Głuchołazy w 1263 roku. W 1428 roku miasto zostało zniszczone przez husytów. Do początków XIX w.było własnością biskupów wrocławskich.. Od średniowiecza w Głuchołazach działały następujące cechy: młynarze, piekarze, rzeźnicy, krawcy, połączone cechy kowali i ślusarzy, połączone cechy rymarzy, garbarzy, siodlarzy i kuśnierzy, szewcy, połączone cechy bednarzy i kołodziei, stolarze i tkacze. Upadek znaczenia rzemiosła miejskiego nastąpił w XIX w. wraz z rozwojem na szerszą skalę przemysłu i handlu. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Janina Domska , Opole 2003]

zmikrofilmowano jednostki archiwalne o sygnaturach 1-5.