akta cechu młynarzy 1709 (1 j.a.), akta cechu kuśnierzy 1747-1801 (12 j.a.), akta cechu płócienników 1652-1848 (1 j.a.), akta cechu słodowników 1615 (1 j.a.), akta cechu sukienników 1671-1677 (2 j.a.), poświadczenia prawego urodzenia i nauki zawodu 1624-1832 (18 j.a.), repertorium cechu kuśnierzy i tkaczy b.d. (1 j.a.); przes. 2350/2015: świadectwo szkolne, poświadczenie nauki zawodu, świadectwo uzyskania profesji cukiernika i piekarza wystawione dla Ernsta Hoffmanna 1839-1852 (1 j.a.); nab. 8686/2016: kontrakt nauczycielski w sprawie nauki rzemiosła szewskiego 1860 (1 j.a.).

Cechy były to zawodowe organizacje rzemieślników, do których należeli wszyscy majstrowie chcący uprawiać rzemiosło w mieście. Zasadniczym celem cechów była obrona interesów ich członków przed kupcami oraz przed konkurencją ze strony rzemieślników nie zrzeszonych w cechu a także przed majstrami innych specjalności. Do głównych zadań cechu należało wykształcenie uczniów i czeladników na przyszłych mistrzów cechowych . Grodków otrzymał prawa miejskie w XIII w. z rąk księcia Henryka Śląskiego. Do czasu sekularyzacji w 1810 roku miasto pozostawało we władaniu biskupów wrocławskich. W XIX w. w Grodkowie działało 12 cechów rzemieślniczych, a mianowicie: połączony cech stolarzy i bednarzy, cech kowali, ślusarzy, kołodziei, szewców, połączony cech kuśnierzy, rękawiczników i garbarzy, krawców piekarzy, połączony cech piernikarzy i cukierników, rzeźników, tkaczy, siodlarzy oraz połączony cech murarzy i cieśli . [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Janina Domska , Opole 2003]

Zmikrofilmowano jednostki archiwalne o sygnaturach 1-36.