Organizacja Kasy: ustawa, dekrety, 1921, sygn. 1; Działalność Kasy: protokóły z posiedzeń Dyrekcji Naczelnej, sprawozdania, 1918-1924, sygn. 1-7; Zarządzenia służbowe i emerytalne dla pracowników, 1922, sygn. 10; Wydział Statystyczno-Naukowy/Sekretariat Generalny: prasowe komunikaty wojenne, wycinki prasowe, 1919-1924, sygn. 11-14

Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa (die Polnische Landes Darlehnkasse) utworzona została w 1916r. na mocy rozporządzenia niemieckiego generał-gubernatora, z zadaniem podporządkowania spraw finansowych okupowanych ziem polskich. Po odzyskaniu niepodległości przez państwo polskie – już w dniu 11 listopada 1918r. – zarząd Kasy objęli polscy urzędnicy. Organizacja i zakres działalności uregulowane zostały ustawą z 7 grudnia 1918r., w myśl zapisów której Kasa stanowiła jedyną emisyjną instytucję bankową państwa polskiego. Działalnością kierowała Dyrekcja Naczelna, składająca się z sześciu wydziałów (Personalny, Prawny, Administracyjny, Kredytowy, walutowy, dla spraw Ministerstwa Skarbu), Centralnej Księgowości, Skarbca Emisyjnego. Kasa zaprzestała działalności w wyniku realizacji założeń reformy skarbu państwa, zastąpił ją Bank Polski (utworzony 15 kwietnia 1924r. na podstawie zapisów ustawy z 11 stycznia 1924r. o naprawie skarbu państwa i reformie walutowej).