1. Administracja ogólna 1920-1936; sygn. 1-4; 4 j.a. - przepisy, zatrudnianie urzędników, materiały biurowe, urządzenia technicze. 2. Nadzór budowlany 1905-1940; sygn. 5-34; 30 j.a. - Pomorskie Towarzystwo Budowy Dróg (Pommersche Strassenbau Gesellschaft), budowa, utrzymanie i wykazy dróg w powiecie, zmiany w krajobrazie powstałe w wyniku budowy dróg, budynki użyteczności publicznej, przemysłowe, gospodarcze i mieszkalne, dzierżawy gruntów i lasów, kolej z Polanowa (Pollnow) do Korzybia (Zollbrück).

Początki administracji budowlanej sięgają okresu reform Steina i Hardenberga. Wówczas to centralnym urzędem było Ministerstwo Robót Publicznych. Dzieliło się ona na dwa wydziały: wydział budownictwa naziemnego i wydział inżynieryjno-mechaniczny. Na szczeblu prowincji odpowiedzialnymi za sprawy budownictwa byli prezesi rejencji, którym podporządkowano radców budowlanych i konsultantów technicznych. Urzędami na najniższym szczeblu lokalnym były urzędy policyjne, przy których działali powiatowi urzędnicy budowlani o przygotowaniu technicznym. Kompetencje tych ostatnich ograniczały się tylko do budownictwa naziemnego i drogowego. Swoje czynności wykonywali w określonych okręgach, które nie zawsze pokrywały się z podziałem administracyjnym. W rejencji szczecińskiej utworzono Powiatowe Inspekcje Budowlane w 7 miastach (Szczecinie, Kamieniu, Gryficach, Nowogardzie, Stargardzie, Świnoujściu i Gryfinie), w rejencji koszalińskiej również w 7 miastach. Urzędy te współpracowały ze starostwami, a od 1872 r. w wydziałami powiatowymi w zakresie budownictwa drogowego. Po I wojnie światowej administracja budownictwa nadziemnego została podporządkowana Ministerstwu Finansów. Na szczeblu prowincji odpowiedzialnymi za budownictwo pozostali prezesi rejencji, zaś budownictwem lokalnym zajmowały się urzędy budowlane. Taka administracja budowlana istniała do czasu zakończenia II wojny światowej.