Akta notarialne (sygn. 1-6); Pomoce ewidencyjne - Repertorium (sygn. 9-11); Skorowidze (sygn. 7-8); Protesty weksli (sygn. 12).

Kancelaria notariusza Wincentego Tyszko funkcjonowała w Częstochowie w latach 1948 - 1951. Siedziba Kancelarii mieściła się przy Alei Najświętszej Marii Panny 53. Przed przybyciem do Częstochowy notariusz ten miał kancelarię m.in. w Ostrowi Mazowieckiej (w latach 1945 – 1948), w Warszawie (w latach 1940 – 1944 ), w Czyżewie – powiat ostrowski (gdzie w latach 1936 – 1939 pełnił funkcję notariusza przy Wydziale Hipotecznym Sądu Grodzkiego Powiatu Ostrowskiego) . Podstawą działania kancelarii były przepisy Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dn. 27 października 1933 roku – Prawo o notariacie Na podstawie tego aktu prawnego notariusze otrzymali status funkcjonariusza publicznego, mianowanego i odwoływanego przez Ministra Sprawiedliwości, opłacanego przez strony, na rzecz których wykonywał czynności takie jak: spisywanie aktów, wydawanie wypisów i odpisów, sporządzanie poświadczeń i protokołów oraz protestów weksli i czeków, doręczanie oświadczeń stron, przyjmowanie depozytów w postaci dokumentów, pieniędzy i papierów wartościowych. Zgodnie z przytoczonym wyżej Rozporządzeniem Prezydenta RP, kancelarie notarialne powinny prowadzić następujące rodzaje dokumentacji: repertoria ( wykaz, w układzie chronologicznym, wszystkich dokonanych czynności ), księgi protestów, skorowidze alfabetyczne, księgi depozytów, księgi przychodów i rozchodów. Po ustaniu działania kancelarii, akta przejmowane były przez archiwum hipoteczne właściwego sądu. Zakończenie działalności kancelarii notariusza Wincentego Tyszko nastąpiło z dn. 1 stycznia 1952 r. po wejściu w życie ustawy z dn. 25 maja 1951 r. Prawo o notariacie , na mocy której powołano w Polsce państwowe biura notarialne, kładąc tym samym kres działalności prywatnych kancelarii.

Wstęp i inwentarz opracowała Elżbieta Surma-Jończyk (2008). Inwentarz wpisany do bazy danych IZA.