Układ dokumentacji, w ramach serii: a)seria 1., Dokumentacja spraw pracowniczych, 18 j.a., 0,37 mb, 1924-1944, sygn. 1-18, -podseria 1.1., Wykazy pracowników, 0,06 mb, 2 j.a., 1925-1944, sygn. 1-2, -podseria 1.2., Listy płac oraz księgi wynagrodzeń, 0,16 mb, 8 j.a., 1924-1944, sygn. 3-10, -podseria 1.3., Zakładowa kasa ubezpieczeń (społecznych), 0.15 mb, 8 j.a., 1925-1944, sygn. 11-18, b)seria 2., Statystyka produkcji, 2 j.a., 0,08 mb, 1937-1945[1947], sygn. 19-20, c)seria 3., Sprawy nieruchomości fabrycznych, 14 j.a., 0,07 mb, 1900-1942, sygn. 21-34, -podseria 3.1., Szacunki nieruchomości, 0,02 mb, 1 j.a., 1927-1936, sygn. 21, -podseria 3.2., Dokumentacja techniczno-projektowa zabudowań fabrycznych oraz instalacji technologicznych, 0,05 mb, 13 j.a., 1900-1942, sygn. 22-34. Akta zachowane szczątkowo obejmują materiały archiwalne dotyczące spraw pracowniczych, w tym wykazy pracowników oraz zagadnienia odnoszące się do ubezpieczeń społecznych. W ramach akt zespołu znajduje się zachowana dokumentacja techniczna dotycząca systemu wentylacji, ogrzewania przędzalni lnu jak również zabudowań fabrycznych. Zespół, w większości tworzą materiały archiwalne z I połowy XX wieku.

Początki działalności zakładu związane są z Hermanem Dietrichem Lindheimem, który w 1822 roku zakupił od hrabiego Wilhelma von Magnis grunty, na których wzniesiono przędzalnię bawełny. W latach 40-tych XIX wieku zakład dysponował liczbą 9000 wrzecion napędzanych energią kół wodnych a następnie maszyną parową. Wkrótce później (1823-1824) na terenie Ołdrzychowic powstała też odlewnia żeliwa i zakład produkujący części do maszyn. Dobre wyniki finansowe obu przedsiębiorstw skłoniły Lindheima do rozszerzenia działalności. Tym sposobem zakłady zostały rozbudowane o przędzalnie lnu, w której początkowo zainstalowano 1924 wrzeciona. Wspomniane powyżej inwestycje nie byłby możliwe bez finansowego wsparcia wrocławskiego bankiera Friedricha Eduarda von Löbbecke, stąd też do roku 1859 firma funkcjonowała pod nazwą Löbbecke und Lindheim Spinnerei Ullersdorf. W roku 1862 właścicielem przędzalni został Hugo von Löbbecke, a następnie jego syn Franz, który jednocześnie był właścicielem kilku nieruchomości na terenie Brzegu. Firma funkcjonowała pod nazwą Ullersdorfer Flaschgarnspinnerei Hugo von Loebbecke in Ullersdorf. W roku 1925 stała się spółką akcyjną. W latach 1907-1916 przeprowadzono kompleksową modernizację zakładów, w których zainstalowano dwie maszyny parowe wyprodukowane przez firmę Maschinenbauanstalt Goerlitz. Zwiększono też do 12000 liczbę wrzecion. W zakładzie zatrudniano wówczas blisko 900 pracowników, dla których na terenie Ołdrzychowic wzniesiono kilkadziesiąt budynków robotniczych. W maju 1945 roku zakład został zajęty przez wojskową administrację radziecką a następnie przekazany przedstawicielom Centralnego Zarządu Przemysłu Włókienniczego. Wkrótce później uruchomiono Państwową Przędzalnię Lnu "Lech" w Kochanowie powiat kłodzki a po przyłączeniu oddziału produkcyjnego w Roztokach, powiat bystrzycki, jako Państwowe Zjednoczone Zakłady Przemysłu Lniarskiego nr 15 "Lech" w Ołdrzychowicach Kłodzkich. uwaga: Hermann Dietrich Lindheim (1790-1860) niemiecki przemysłowiec, uważany za twórcę nowoczesnego przemysłu włókienniczego. Poprzez zakup dóbr w Stříbrze (zachodnie Czechy) zyskał dostęp do kopalń węgla kamiennego, które uczynił rentownymi i przynoszącymi zyski. Do tego nabył jeszcze huty w zachodnich Czechach. Dzięki tym posunięciom mógł zdobyć odpowiedni kapitał do tego, aby zainwestować w rozwój kolei. Udało mu się z wejściem na rynek kolejowy. Po tym sukcesie, zakładając w Pradze Prager Eisenindustrie-Gesellschaft (Praskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Żelaznego). W 1853 roku nabył kopalnie cyny, żelaza, miedzi w Rudawach. Sześć lat później założył zakłady chemiczne w Uściu nad Łabą. W 1856 roku dostał koncesję na budowę Kolei Cesarzowej Elżbiety, którą otrzymał razem z bankierem Ernstem Merckiem. Jej budowa trwała do 1860 roku. W 1859 roku dostał kolejną koncesję na budowę Czeskiej Kolei Zachodniej. Za swoje zasługi w dziedzinie gospodarczej został członkiem pruskiej Tajnej Rady oraz odznaczony Orderem Orła Czerwonego i Orderem Franciszka Józefa.