Zespół zachowany w stanie szczątkowym. Akta dotyczące procesów cywilnych z oskarżenia prywatnego. /1925-1934/ 28 j.a. Akta nie zinwentaryzowane. 331 j.a. Zespół nie posiada sygnatury ciągłej umożliwiającej podanie rozmiaru w postaci pozycji od-do.

Instytucję sądów krajowych wprowadzono w Niemczech i Prusach w 1878 r. na podstawie ustawy z 27.01.1877 r. Były sądami kolegialnymi działającymi na określonym terenie. Należał do nich m.in. nadzór nad działalnością sądów obwodowych. Strukturę organizacyjną sądu krajowego tworzyły dwie izby: cywilna i karna oraz wydział dla spraw handlowych. Przy sądach istniało odrębne stanowisko sędziego śledczego. Sądy krajowe orzekały w pewnych kategoriach spraw karnych i cywilnych jako I instancja, a dla sądów obwodowych stanowiły instancję odwoławczą. Dla orzekania w sprawach ciężkich przestępstw powoływano przy sądach krajowych sądy przysięgłych (Schwurgerichte). W roku 1878 działało na terenie Śląska 14 sądów krajowych: we Wrocławiu, Bytomiu, Brzegu, Kłodzku, Gliwicah, Głogowie, Zgorzelcu, Jeleniej Górze, Legnicy, Nysie, Oleśnicy, Opolu, Raciborzu i Świdnicy. W 01.1924 r. została wydana nowa ustawa o sadownictwie Rzeszy, w której określono strukturę organizacyjną i kompetencje sądów krajowych.