1) Akta władz i zarządu: statuty, zarządzenia, okólniki, protokoły Zarządu i Komisji Rewizyjnej (sygn. 1-7; 1928-1939). 2) Księgowość i akta finansowo-kasowe: bilanse i sprawozdania finansowe, inwentury, dzienniki główna, depozyty, obligacje, weksle, wykazy dłużników i wierzycieli (sygn. 8-36; 1927-1950).

Komunalne kasy oszczędności były samorządowymi instytucjami bankowymi bez osobowości prawnej, działającymi w zaborze pruskim już w latach 30. XIX w. jako miejskie kasy oszczędności. W zaborze rosyjskim nie istniały. Ujednolicenie organizacji i zakresu działania kas, a także nadanie im osobowości prawnej nastąpiło na zasadzie rozporządzenia Prezydenta RP z 13 kwietnia 1927 r. o komunalnych kasach oszczędności (Dz.U., nr 38, poz. 339), zastąpionego rozporządzeniem z 24 października 1934 r. (Dz.U., nr 95, poz. 860) oraz aktów wykonawczych: rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Ministra Skarbu z 28 marca 1928 r. (Dz.U., nr 44, poz. 424), rozporządzenia ministra skarbu z 8 lipca 1936 r. (Dz.U., nr 56, poz. 410) oraz rozporządzenia ministrów: skarbu, spraw wewnętrznych i sprawiedliwości z 16 marca 1937 r. (Dz.U., nr 25, poz. 173). W myśl ww. przepisów komunalne kasy oszczędności były zakładami samorządu terytorialnego, mającymi na celu stworzenie dogodnych i bezpiecznych warunków oszczędzania i kredytowania ludności oraz związków i instytucji komunalnych. Do zakresu czynności Kasy należało: przyjmowanie na książeczki oszczędnościowe wkładów oszczędnościowych na oprocentowanie, otwieranie i prowadzenie rachunków bieżących, udzielanie pożyczek (przy czym kredyty dla samorządu nie mogły przekroczyć 20% wkładów), dyskontowanie weksli, kupno i sprzedaż papierów wartościowych oraz inne czynności bankowe. Organami Kasy była Rada jako organ stanowiący, Zarząd, a od 1934 r. Dyrekcja jako organ zarządzający i wykonawczy oraz Komisja Rewizyjna jako organ kontrolny. Kasy mogły być powoływane przez wojewódzkie, powiatowe i miejskie związki komunalne. Przymusowo zrzeszane były w związkach kas komunalnych, które sprawowały nad nimi bezpośredni nadzór. W przypadku województwa pomorskiego i poznańskiego był to Komunalny Związek Kredytowy w Poznaniu, a od 1937 r. Związek Komunalnych Kas Oszczędności w Poznaniu. W przypadku Kalisza i powiatu kaliskiego był to Komunalny Związek Kas Oszczędności w Warszawie. W czasie okupacji hitlerowskiej na terenach wcielonych do Rzeszy okupant zlikwidował kasy, tworząc w ich miejsce własne. Po wojnie okólnik Ministerstwa Administracji Publicznej z 7 sierpnia 1945 r. zalecał zabezpieczyć akta i majątek kasy oraz wznowić ich działalność, poza samodzielnymi kasami miast wydzielonych, które miały być zlikwidowane („Poznański Dziennik Urzędowy”, nr 10, poz. 75). Kasy zostały zlikwidowane na podstawie dekretu Rady Ministrów z 25 października 1948 r. o reformie bankowej. Z dniem 12 listopada majątek Kas przechodził bez odszkodowania na własność Państwa, a same Kasy zostały podporządkowane pod względem organizacyjnym, personalnym, finansowym i rewizyjnym Narodowemu Bankowi Polskiemu (Dz.U., nr 52, poz. 410). Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Skarbu z 27 grudnia 1949 w sprawie likwidacji niektórych komunalnych kas oszczędności kasy komunalne miast Kalisza i Odolanowa oraz powiatów: kaliskiego, kępińskiego i ostrowskiego zostały postawione z dniem 1 stycznia 1950 r. w stan likwidacji (Dz.U., nr 64, poz. 519). Inne rozporządzenie ministra skarbu utrzymało w mocy trwające już likwidacje niektórych kas m.in. miasta Ostrowa (Dz.U., 1949, nr 64, poz. 517). Na mocy zarządzenia Ministra Skarbu z 11 stycznia 1950 r. likwidatorem wszystkich komunalnych kas oszczędności został Państwowy Bank Rolny, który zakończył większość likwidacji do końca 1951 r. Kasa została założona w 1928 r. przez związek komunalny powiatu kaliskiego pn. Powiatowa Komunalna Kasa Oszczędności w Kaliszu. Swoją działalnością obejmowała powiat kaliski. Od marca 1938 r. funkcjonowała jako Komunalna Kasa Oszczędności Powiatu Kaliskiego w Kaliszu. Po wojnie instytucja wznowiła działalność 21 listopada 1945 r., by z dniem 1 stycznia 1950 r. zostać postawioną w stan likwidacji, zakończony 31 grudnia 1951 r.