Księgi urodzeń (duplikaty), lata 1877–1913, sygn. 1–24, Księgi zgonów (duplikaty), lata 1903, 1905, sygn. 25–26; Akta zinwentaryzowane, lata 1896, 1899, sygn. 27–28 – księgi urodzeń.

Żydowski okręg metrykalny w Niebylcu w okresie autonomii austriackiej znajdował się na obszarze powiatu politycznego rzeszowskiego, a po zmianach administracyjnych w 1897 r. wchodził w skład powiatu politycznego strzyżowskiego oraz strzyżowskiego okręgu sądowego. Żydowski okręg metrykalny w Niebylcu w 1876 r. obejmował swym zasięgiem miejscowości: Baryczka, Blizianka, Gwoździanka, Jawornik Niebylecki, Konieczkowa, Małówka, Niebylec i Połomia. Po 1876 roku nastąpiły zmiany w zasięgu terytorialnym tego okręgu metrykalnego. W 1900 roku na jego obszarze znalazły się nowe miejscowości: Gwoźnica Dolna, Gwoźnica Górna i Lutcza, które w 1876 roku należały do żydowskiego okręgu metrykalnego Jasienica w Powiecie Brzozów. Izraelicki Urząd Metrykalny w Niebylcu działał na podstawie przepisów ustawy z 10 lipca 1868 r. (Dziennik Praw Państwa 1869 nr 12), rozporządzeniu ministra spraw wewnętrznych z 15 marca 1875 r. – ogłoszone w rozporządzeniu Namiestnictwa z 14 września 1876 r. (Dziennik Ustaw Krajowych 1876 nr 55). Wpisy były prowadzone w językach – niemieckim, polskim lub ruskim – kwestie te regulowały – patent z 28 lipca 1787 r. i dekret Kancelarii Nadwornej z 22 października 1816 r. Po odzyskaniu niepodległości, przepisy dotyczące prowadzenia izraelickich ksiąg metrykalnych nie uległy zmianie. Zostało to potwierdzone w Rozporządzeni Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 października 1927 r. (Dz. U. 1927 nr 91 poz. 818).