Zespół zawiera źródła do dziejów emigracji zarobkowej, socjaldemokracji, polskiego ruchu narodowego, cenzury druków i nadzoru zrzeszeń i gospodarczych obejmujących rolnictwo, komunikację, handel, przemysł, rzemiosło, cechy, sprawy bytowe robotników, związki zawodowe, rzeźnie, szynki, sprawy sanitarne i budynkowe. Ponadto w zespole znajdują się mapy i recesy.

Podstawy prawne organizacji administracji państwowej w przyłączonym do Prus Wielkim Księstwie Poznańskim dało rozporządzenie króla Prus z dnia 30 kwietnia 1815 r. Na mocy tego rozporządzenia księstwo zostało podzielone na dwie rejencje: poznańską i bydgoska. Rejencje zaś dzieliły się na powiaty, na czele których stali landraci. Podległe im urzędy nazywano landraturami (Landratsamt). Taki ustrój przetrwał do roku 1919. Landraci wykonywali zalecenia władz nadrzędnych. Do ich kompetencji należały sprawy polityczne, społeczno-gospodarcze, kulturalne, sprawy szkół i kościołów na podległym terenie, uposażenia nauczycieli i duchowieństwa. Landratura w Poznaniu powstała w r. 1815. W roku 1887 dotychczasowy powiat poznański podzielony został na dwa powiaty: wschodni i zachodni /Posen – Ost i Posen – West/. Ten podział utrzymał się do końca administracji pruskiej. [Na podst. wstępu do inwentarza K. Sibilskiego]

Sygnatury w zespole nr 330: 1-1328, 1330-1545, L.P.Zachód. 1, recesy 1 - recesy 119 - łącznie 1664 j.a. Sygnatura 1329 to sygnatura pusta.