Księgi ocen, różne dokumenty właścicieli gimnazjum, świadectwa nauczycieli szkół m. Żyrardowa

Podstawowym warunkiem upowszechniania oświaty na ziemiach polskich w drugiej Połowie XIX w. była rozbudowa szkolnictwa ludowego /elementarnego/ W Królestwie Polskim rządy carskie świadomie utrudniały jego rozwój. Analfabetyzm w kraju był zjawiskiem powszechnym. Po upadku powstania styczniowego w kraju oficjalnie ugruntował się rosyjski system szkolny. Polityka carska była nastawiona na hamowanie rozwoju sieci szkół elementarnych i średnich. W 1872 roku zniesiono dotychczasową organizację i programy szkół średnich, a rozciągnięto na nie wydaną w roku 1871 ustawę ogólnopolską o gimnazjach i progimnazjach. W ten sposób znikła odrębność szkolnictwa średniego w Królestwie Polskim. Sytuacja zaczęła się zmieniać po rewolucji 1905 roku. Głównym dorobkiem oświatowym tych lat było szkolnictwo prywatne wszystkich stopni. Charakterystyczną cechą był szybki proces rozbudowy szkół żeńskich. W 1906 roku powstał w Żyrardowie IV-letni Zakład Naukowo-Wychowawczy Heleny Heymerowej, który już w roku 1909 przejęła Marcelina Jaworowska. Prywatna pensja Marceliny Jaworowskiej została po roku 1918 przekształcona w ośmioklasowe humanistyczne gimnazjum żeńskie. A około roku 1928 po przejęciu przez Magistrat miasta Żyrardowa 2-ch gimnazjów żeńskich stworzono jedno.