księgi UMZ sygn 2, 8, 10-11, 13, 15-58 księgi urodzeń i zgonów sygn 1, 3-7, .9, 12, 14, allegata sygn 14a, 24a, 26a, 28a, 30a-31a, 34a-47a, 49a-55a, 57a-58a

Świeckie urzędy stanu cywilnego wprowadzono w roku 1808 Kodeksem Cywilnym Napoleona. Obowiązywały one wszystkich obywateli bez różnicy wyznania. W 1810 r obowiązek prowadzenia akt stanu cywilnego nałożono na duchownych - przelaożnych parafii. Urzędników stanu cywilnego mianował Minister Sprawiedliwości, a nastepnie Komisja Spraw Wewnętrznych i Duchownych. W 1825 roku postanowiono, że akta stanu cywilnego wyznań chrześcijańskich połączone będą z metrykami kościelnymi. Księgi stanu cywilnego prowadzono w dwóch rejestrach. Księga pozostająca w parafii składała się z 3 tomów, w których zapisywanio osobno urodzenia, małżeństwa i zgony. Księgę taką prowadzono do wyczepania zawartych w niej kart. Drugi egzemplarz stanowiła księga roczna - podzielona na 3 cześci - w pierwszej części zapisywano urodzenia , w drugiej części małżeństwa, w trzeciej zgony Ksiegę tą po upływie roku przekazywano do archiwum hipotecznego. Na obszarze byłego Królestwa Polskiego do 1868 roku zapisy w księgach stanu cywilnego prowadzone były w jezyku polskim, w latach 1868- 1905 jedynie w języku rosyjskim, a od 1905 do 1915 akty stanu cywilnego zapisywano w 2 językach - polskim i rosyjskim. W oparciu o Archiwum Państwowe w Kielcach i jego oddziały. Przewodnik po zasobie archiwalnym, Warszawa Łódź 1998 oraz wstęp do zespołu