Dokumentacja organizacyjno-administracyjna (Wojewódzki Komitet do Spraw Finansowo-Rolnych w Krakowie, Wojewódzkie Biuro do Spraw Finansowo-Rolnych, Współpraca i współdziałanie z innymi jednostkami, Budżety, bilanse i akta finansowe, Delegaci i biegli, Dokumentacja personalno-kadrowa); Nadzór nad powiatowymi biurami z terenu woj. krakowskiego (Dokumentacja organizacyjno-administracyjna powiatowych biur do spraw finansowo-rolnych, Sprawozdawczość biur powiatowych); Nadzór nad powiatowymi urzędami rozjemczymi z terenu woj. krakowskiego (Akta organizacyjno-administracyjne i finansowo-sprawozdawcze powiatowych urzędów rozjemczych); Działalność merytoryczna Wojewódzkiego Biura (Zadłużenie rolnicze, Konwersja długów, postępowania oddłużeniowe); Opracowania i wydawnictwa

W 1932 roku w odpowiedzi na katastrofalną sytuację rolnictwa w celu realizacji oddłużenia majątków ziemskich utworzone zostały wojewódzkie i powiatowe urzędy rozjemcze oraz wojewódzkie biura do spraw finansowo-rolnych. W pierwszej kolejności dokonały one rejestracji chylących się ku upadkowi majątków. Uchwałą Rady Ministrów z dnia 7.03.1932 roku powołano Centralny Komitet do Spraw Finansowo-Rolnych, który działał pod przewodnictwem Ministra Rolnictwa. Na terenie województw powołano Wojewódzkie Komitety do Spraw Finansowo-Rolnych pod przewodnictwem wojewodów. W skład Wojewódzkiego Komitetu wchodzili: wojewoda lub jego zastępca jako przewodniczący, przedstawiciel Ministerstwa Sprawiedliwości, Prezes Izby Skarbowej, Prezes Urzędu Ziemskiego, delegat wydziału Rolnego Wydziału Wojewódzkiego, delegat oddziału rolnego Banku Polskiego, delegat rolnego oddziału Banku Gospodarstwa Krajowego, delegat rolnego oddziału Państwowego Banku Rolnego, 3 delegatów innych publicznych, prywatnych, spółdzielczych instytucji finansowych, powołanych przez wojewodę, delegat właściwej Izby Przemysłowo-Handlowej, a także 4 delegatów organizacji rolniczych wskazanych przez Ministra Rolnictwa. Zadaniami Wojewódzkiego Komitetu były: rejestracja, w miarę potrzeb, zadłużenia gospodarstw rolnych oraz kwalifikowanie tych gospodarstw wg. stanu zadłużenia i rentowności; współdziałanie z władzami oraz z wszelkimi organizacjami i instytucjami na terenie województwa w kierunku realizowania zadań Centralnego Komitetu; wydawanie opinii dla wojewodów w sprawie przeprowadzenia parcelacji oddłużeniowej; organizowanie służby biegłych dla władz sądowych i administracyjnych, o ile odpowiednie przepisy przewidują potrzebę opinii rzeczoznawców; wydawanie opinii dla sądów przy zastosowaniu ustaw przyznających w dobie kryzysu rolniczego ulgi dla gospodarstw rolnych; ułatwienie sądom pełnienia funkcji, związanej z prowadzeniem nadzoru sądowego w rolnictwie oraz wykonywanie tego nadzoru w czasie odroczenia wypłat i pertraktacji układowej; współdziałanie przy układach wierzycieli i dłużników dotyczących spłaty długów i zaległości; organizowanie sądów polubownych pomiędzy zadłużonym rolnikiem a wierzycielami lub grupą wierzycieli; współpraca przy koordynacji akcji egzekucyjnej w stosunku do poszczególnych warsztatów rolnych; zapoznawanie opinii publicznej na terenie województwa z treścią przepisów zawartych w ustawach, rozporządzeniach, instrukcjach i okólnikach dotyczących działalności Centralnego Komitetu oraz doradztwo w celu ułatwienia rolnikom korzystania z uprawnień, zawartych w odnośnych przepisach. Organami wykonawczymi Wojewódzkich Komitetów ustanowiono Wojewódzkie Biura, które spełniały wszystkie te czynności zlecone generalnie lub każdorazowo przez Wojewódzki Komitet. Na czele Wojewódzkiego Biura ustanowiono Sekretarza Wojewódzkiego Komitetu powołanego przez wojewodę w porozumieniu z Ministerstwem Rolnictwa, za pośrednictwem Centralnego Biura. Wojewoda w miarę potrzeb mógł tworzyć organy powiatowe, bądź też lokalne organy innego typu. Taka struktura organów Wojewódzkiego Biura oraz zakres obowiązków przetrwały do 1935 roku, kiedy nastąpiła zmiana ustawodawstwa oddłużeniowego. Zmiany te z kolei pociągnęły za sobą zmiany w Wojewódzkim Biurze zarówno funkcjonalne jak i organizacyjne. Nowe prawa i obowiązki Wojewódzkiego Biura określało rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych, Skarbu, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych z dnia 22 marca 1935 r. „O organizacji Centralnego Biura i Wojewódzkich Biur do spraw finansowo-rolnych” . Na przełomie 1938 i 1939 r. zaznaczył się znaczny spadek spraw oddłużeniowych, co pociągnęło za sobą konieczność zmian sieci biur i urzędów rozjemczych. Działalność Wojewódzkiego Biura w Kielcach została rozszerzona na teren województw krakowskiego i śląskiego. Wojewódzkie Biuro do Spraw Finansowo-Rolnych w Krakowie sprawowało nadzór nad działalnością powiatowych urzędów rozjemczych oraz powiatowych biur do spraw finansowo-rolnych z terenu woj. krakowskiego, które funkcjonowały w Białej, Bochni, Brzesku, Chrzanowie, Dąbrowie, Dębicy, Gorlicach, Jaśle, Krakowie, Limanowej, Mielcu, Myślenicach, Nowym Sączu, Nowym Targu, Ropczycach, Tarnowie, Wadowicach, Żywcu. W 1939 roku w czerwcu zostały zlikwidowane Wojewódzkie Biura w Krakowie i Katowicach, których agendy od lipca 1939 r. przejęło Wojewódzkie Biuro w Kielcach. (oprac. A. Opara Rak)