Pojedyncze dokumenty Cechu Stolarzy w Jędrzejowie 1847, 1849, 1896 r. Akta na poczynione wydatki Starszych Zgromadzenia Stolarskiego w Jędrzejowie 1852-1899 r. Książka wyzwolin czeladzi stolarskich od dnia 1 kwietnia 1886 roku w Jędrzejowie 1886-1938 r. Książka protokółow Cechu Stolarskiego w Jędrzejowie 1928-1943 r. ksiażka protokółow Cechu Stolarskiego w Jędrzejowie 1928-1943 r. Swiadectwa i zaświadczenia szkolne z Jędrzejowa 1884-1927 r.

Początki cechów Kielecczyzny siegają przełomu XVI/XVII wieku. Statuty cechów będące podstawą ich działaności musiały być zatwierdzane przez radnych , później także przez panującego. Rada Miejska miała decydujący wpływ na obsadzanie stanowisk starszych cechowych. Do zadań cechów nalezalo przede wszystkim czuwanie nad jakością, organizacją i techniką pracy oraz zbytem produkowanych towarów. Władzą ustawodawczą i kontrolującą było zebranie członków cechu. Władza wykonawcza była w ręku starszych cechu. W 1816 roku w Królestwie Polskim oficjalnie zmieniono nazwę Cech na Zgromadzenie Rzemieślnicze. Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z 7 czerwca 1927 roku wprowadziło obowiązek posiadania kwalifikacji do prowadzenia samoistnego warsztatu rzemieślniczego. W tym samym roku, od 15 grudnia zaczęła obowiązywać ustawa przemysłowa. Cechy utraciły charakter przymusowy i prawo wyłącznego egzaminowania uczniów oraz znalazły się pod nadzorem Zarządu Miejskiego.