dziennik podawczy z lat 1947-1952 (sygn. 1)

Organizację szkolnictwa polskiego funkcjonującego po II wojnie światowej regulowały przepisy ustawy z dnia 11 marca 1932 roku „O ustroju szkolnictwa”, Dz.U. (1932) Nr 38, poz. 389, art. 12 . W roku 1948 nastąpiła reorganizacja szkolnictwa polskiego, mająca na celu utworzenie 7 klasowych szkół podstawowych i czteroletnich liceów ogólnokształcących – od początku roku szkolnego 1948/49 weszło w życie Zarządzenie Ministra Oświaty z dnia 10 czerwca 1948 roku w sprawie przejściowego programu nauczania w jednolitej szkole średniej na rok szkolny 1948/49 . Po zakończeniu II wojny światowej Publiczna Szkoła Powszechna w Węgleszynie miała najwyższy III stopień organizacyjny i 265 uczniów. Szkoła zajmowała pięć izb we własnym budynku. Do obwodu szkolnego należały wsie Węgleszyn (z przysiółkami: Łopata, Dębina, Podlesie) oraz część wsi Rębiechowa. W pierwszym powojennym roku szkolnym program nauczania realizowany był VI-klasowym zakresie. Szkoła pełniła rolę szkoły zbiorczej dla szkół niepełnych w Tyńcu, Kanicach i Lipnie-Zalesiu. Zajęcia dydaktyczne prowadziło czworo nauczycieli. Stanowisko kierownika szkoły obejmował Stanisław Władek. W roku 1946 mimo przyznanych przez Inspektorat Szkolny siedmiu etatów w szkole uczyło tylko cztery osoby. Z powodu dużej ilości uczniów (330) i VII klas – w tym kilka równorzędnych oddziałów klasy II i III, zajęcia odbywały się co drugi dzień. Od września 1949 roku stanowisko kierownika po ustępującym Stanisławie Włodku objął Marian Kochański, kierownik do 1951 roku. Po jego odejściu szkołą kierował Kazimierz Ślusarski. W roku 1950 szkoła miała już sześcioosobową kadrę nauczycielską, wygospodarowano też pomieszczenie na pracownię zajęć technicznych

dawny numer zespołu 22/129 w oddziale zamiejscowym w Jędrzejowie