Za akt Sądu Apelacyjnego zachowały się: księga "akt generalnych" dot. postanowień podejmowanych przez władze w związku z zaburzeniami w kraju 1809-1814, księga przepisów wydawanych przez prokuratora Sądu Apelacyjnego w czasie powstania listopadowego, księgi protokołów wyroków Wydziału I Sądu z lat 1823 i 1853, poszyt zawierający listy składek na wystawienie pomnika ks. Józefa Poniatowskiego, zbieranych wśród personelu Trybunałów Cywilnych i Sądów Pokoju, woj. mazowieckiego w latach 1816-1825; ponadto akta apelacji w prawach karnych o kradzieże wytaczanych różnym osobom w latach 1874-1876.

Sąd Apelacyjny utworzony został w 1808 r. na mocy konstytucji Księstwa Warszawskiego jako sąd II instancji w sprawach cywilnych, działał następnie w Królestwie Polskim z rozszerzeniem kompetencji na sprawy karne, od 1834 r. również w charakterze II instancji. W 1842 r. wraz z powołaniem do życia Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu otrzymały one m. in. uprawnienia III i ostatniej instancji zwykłej, do której przysługiwały odowłania od orzeczeń Sądu Apelacyjnego. Sąd ten został ostatecznie zlikwidowany w 1876 r. w toku reorganizacji sądownictwa.

przed wojną zespół liczyl 60.000 poszytów.