Dyrekcja: zarządzenia własne i władz zwierzchnich, organizacja zakładu, sprawozdawczość z lat 1900-1945, sygn. 1-52, 1a-b, 22a, 47a Sekretariat: umowy przedstawicielskie w sprawach produkcji i gruntów, sprawy personalne urzędników z lat 1901-1944, sygn. 53-82, 58a, 73a, 82a-b Księgowość: zestawienia bilansowe, księgi finansowe, ocena szkód, podatki, koszty, płace z lat 1900-1945, sygn. 83-254, 84a, 225a-c Sprawy socjalne: ubezpieczenia, wypadki z lat 1928-1944,sygn. 255-266 Sprawy robotnicze: zatrudnienie, zwolnienia z lat 1896-1945, sygn. 267-293 Sprawy zakupu materiałów z lat 1903-1942, sygn. 294-296 Sprawy sprzedaży materiałów z lat 1895-1945, sygn. 297-306 Sprawy prawne: spory o grunty z lat 1920-1939, sygn. 307-337, brak sygn. 308 Sprawy produkcji: 1898-1944, sygn. 338-383 Sprawy urządzeń technicznych, zabudowań i gruntów z lat 1877-1944, sygn. 384-403 Sprawy majątkowe: nadania, akty i dokumenty hipoteczne, wykazy gruntów z lat 1877-1944, sygn. 404-476

Z inicjatywy Banku Polskiego Królestwa Polskiego powstała w Dąbrowie Górniczej w roku 1833 huta żelaza nazwana Hutą Bankową. W kilka lat późnej hutę przejął rząd rosyjski, aby następnie odsprzedać ją oficerom rosyjskim A. Plemiannikowowi i A. Riesenkampfowi. W 1877 roku hutę wydzierżawił kapitał francuski reprezentowany przez Towarzystwo Akcyjne Zakładów Hutniczych Huta Bankowa w Dąbrowie Górniczej. Towarzystwo miało powiązania finansowe z Gwarectwem Hr. Renard w Sosnowcu, w skutek czego w 1920 roku Towarzystwo przejęło oficjalnie majątek gwarectwa. W okresie międzywojennym huta była członkiem Syndykatu Polskich Hut Żelaznych, przemianowanego następnie na Syndykat Górnośląskich Hut Żelaza. Produkcja huty obejmowała hutnictwo żelaza, eksploatację rudy żelaznej i elektrownię. W 1941 roku Towarzystwo Akcyjne Zakładów Hutniczych Huta Bankowa weszły w skład Königs- und Bismarckhütte AG Königshütte- Bismarck OS, które był Towarzystwem siostrzanym Koncernu Berghütte Berg- und Hüttenwerksgesellschaft, Teschen. W styczniu 1945 roku zarząd majątku Huty Bankowej przejęły władze polskie, nadając jej nazwę Huta imienia Feliksa Dzierżyńskiego. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. J. Szukałowski, Będzin 1960]

mapy, plany - 33 j.