sesje gromadzkiej rady narodowej (sygn. 1-14, 154); komisje gromadzkiej rady narodowej (protokoły posiedzeń komisji stałych z lat 1965-1966, Komisja Finansowo-Budżetowa z lat 1956, 1958-1964; Komisja Planowania Gospodarczego, Budżetu i Finansów z lat 1967-1971; Komisja Rolnictwa i Zaopatrzenia Ludności z lat 1958-1964; Komisja Rolnictwa, Leśnictwa i Zaopatrzenia Ludności z lat 1969-1971; Komisja Oświaty, Kultury i Spraw Socjalnych z lat 1956, 1958-1964, 1967-1972; Komisja Dróg i Mienia Gromadzkiego z lat 1956, 1958-1964; Komisja Mandatowa z lat 1964, 1969-1971 (sygn. 15-72, 155); posiedzenia prezydium gromadzkiej rady narodowej (sygn. 73-91); zebrania wiejskie, sołtysi (sygn. 92-108, 156); plany gospodarcze (sygn. 111-122); sprawozdania gospodarcze (sygn. 110, 123-125, 157); kontrole i inspekcje zewnętrzne (sygn. 126-138); budżet i jego wykonanie (sygn. 139-152); sprawy organizacyjne (organizacja pracy biura, instrukcje, regulaminy i wytyczne w tym zakresie z 1960 r.; ankieta o sytuacji gospodarczej gromady oraz o pracy Prezydium GRN z 1960 r.; organizacja Gromadzkiej Rady Narodowej w Hannie z lat 1969-1970; protokoły zdawczo-odbiorcze Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Dołhobrodach z 1957 r. (sygn. 109, 153, 158)

Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Hannie, powiat włodawski, województwo lubelskie, zostało powołane w 1954 r., uchwałą nr 17 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 5 października 1954 r. Likwidacja gromady nastąpiła z dniem 1 stycznia 1973 r., na podstawie uchwały nr XXI/92/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 5 grudnia 1972 r. Siedziba gromadzkiej rady narodowej mieściła się w Hannie. Status prawny – administracja ogólna. W myśl Konstytucji PRL rady narodowe były terenowymi organami władzy państwowej w województwach, powiatach, miastach, dzielnicach większych miast i gromadach. Do zadań, wg ustawy, każdej rady narodowej należało dbanie o utrzymanie porządku publicznego, czuwanie nad przestrzeganiem praworządności, ochrona własności społecznej, zabezpieczenie praw obywateli. Jednocześnie każda rada narodowa miała wykorzystać wszelkie zasoby i możliwości terenu w celu polepszenia warunków gospodarczych, zaopatrzenia i usług, rozbudowywać instytucje i urządzenia komunalne, oświatowe, kulturalne i sanitarne.