Podział na serie i podserie: seria 01 Pomoce ewidencyjne, daty skrajne 1876-1899 , 34 j.a.: podseria 01 Skorowidze, daty skrajne 1876-1898 , 9 j.a., sygn. 1-8, 7a, podseria 02 Rejestry (repertoria), daty skrajne 1876-1899 , 25 j.a., sygn. 9-31, 11a. seria 02 Księgi spraw (księgi opłat), daty skrajne 1876-1898 , 26 j.a., sygn. 33-57, 49a. seria 03 Akta, daty skrajne 1876-1899 , 34 j.a., sygn. 58-89, 64a. Wakaty - 32, 37, 89a.

Zasady organizacyjne przyjęte dla instytucji notariatu jeszcze w Księstwie Warszawskim, z małymi zmianami obowiązywały w Królestwie Polskim niemal przez cały XIX w. i pocz. XX w. Instytucja notariatu na ziemiach Królestwa Polskiego oparta była o ustawy z 1808 r., 1818 i 1825 r., od 1876 r. wprowadzono rosyjską ustawę notarialną z 1866 r. Notariusze kleczewscy należeli do grupy rejentów kancelarii okręgowych z uprawnieniami działania. Działali oni w granicach okręgu kancelarii hipotecznej (wydziału hipotecznego) sądu pokoju, przy którym byli mianowani, a ich kancelarie znajdowały się zwykle w mieszkaniach prywatnych. Notariusz ten działał na podstawie rosyjskiej ustawy z 1866 r. prawo o notariacie, obowiązującej na terenie Królestwa Polskiego od 1876 r. Siedzibą kancelarii była miejscowość Kleczew. Do podstawowych zadań (kompetencji) należało przyjmowanie aktów dobrej woli i nadawanie im cech autentyczności (sporządzanie aktów kupna-sprzedaży, testamentów, intercyz, układów i umów, cesji, pełnomocnictw, protestów weksli, itp.). Funkcjonował przy kancelarii hipotecznej (wydziale hipotecznym) ówczesnego sądu pokoju w Słupcy. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. J.Bobińska, Konin 1969]

Depozyt przyjęty z Archiwum Państwowego w Poznaniu w 1992 r.