Prawa i przywileje cechowe, protokoły, inwentarz gospody, księgi rachunkowo-kasowe, ewidencja mistrzów cechu kleparskiego, jatki szewskie, wypisy dokumentów, akta różne (sygn. 29/184/1-13)

Cech szewców krakowskich był jednym z najstarszych cechów. W 1468 r. król Kazimierz Jagiellończyk nadał mu przywilej zarządzania kramami szewskimi. Po przyłączeniu do Krakowa Kleparza i Kazimierza tamtejsze cechy połączyły się z krakowskim. Głównym celem cechu było strzeżenie interesów moralnych i materialnych zawodu, który reprezentował. Władza cechu dzieliła się na ustawodawczą (zgromadzenia ogólne, które uchwalało statuty i rozporządzenia cechowe) i wykonawczą (starszyzna cechowa). Rada miasta pełniła bezpośredni nadzór nad cechami. W XIX w. nastąpiły znaczne zmiany w organizacji cechowej. Ustawa z 1859 r., odbierała cechom prawo do wydawania uprawnień do prowadzenia działalności rękodzielniczej oraz ich dotychczasowe znaczenie społeczne. Natomiast ustawa z 1883 r. przekształcała dawne organizacje rzemieślnicze w stowarzyszenia przemysłowe skupiające kilka pokrewnych zawodów.