1.Akta prezydialne (m.in. powstanie krakowskie i rabacja) 1809-1854 (sygn. SKW 1-7) 2.Sekcja I (sprawy karne) 1786-1855 (sygn. SKW 8-348, 684-708) 3.Sekcja II (sprawy więzienne) 1809-1854 (sygn. SKW 349-350, 709) 4.Sekcja III (normalia i generalia) 1803-1855 (sygn. SKW 351-357, 710-715) 5.Sekcja IV (sprawy dot. działalności Sądu) 1808-1855 (sygn. SKW 358-359, 716-717) 6.Depozyty 1805-1855 (sygn. SKW 360, 718-722) 7.Protokoły sesji Sądu 1786-1853 (sygn. SKW 361-643) 8.Księgi 1846-1855 (sygn. SKW 644-683) 9.Akta spisane prowizorycznie (sygn. SKW 723)

Powstał na mocy patentu cesarskiego z 15.11.1787 r., który powoływał jednolite sądy karne, do orzekania w pierwszej instancji, po jednym sądzie na cyrkuł. Jako osobne instytucje ustanowiono sądy w Myślenicach, Wiśniczu, Krośnie, Zamościu, Czerniowcach, Sanoku, w pozostałych 13 cyrkułach sądownictwo karne wykonywać miały magistraty. Drugą instancją był Sąd Apelacyjny. Na wyborze Wiśnicza zaważyły znajdujące się tam budynki po zakonie karmelitów. Równocześnie ze zmianami organizacyjnymi, zmieniono prawo – najpierw w 1787 r. potem w 1803 r. wprowadzono nowy kodeks karny. W 1818 r. powiększono zasiąg terytorium podległego jurysdykcji sądu wiśnickiego – oprócz bocheńskiego obejmował również cyrkuły wadowicki i sądecki. Zakończenie działalności Sądu Karnego w Wiśniczu wiąże się z reformą sądownictwa galicyjskiego po Wiośnie Ludów, na mocy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 1855 r. jurysdykcja przeszła w ręce sądów działających przy nowoutworzonych powiatach.