Cz.2 Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1873,1876-1879 sygn 1-9, Cz.3 Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1880-1900 sygn. 10-30, Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1901-1913 sygn. 31-43

Parafia Prawosławna p.w. Ducha Świętego w Siedlcach. Pierwsza prowizoryczna świątynia prawosławna w Siedlcach zlokalizowana w budynku szpitala wojskowego oddana do użytku w roku 1837, służyła głównie żołnierzom, po dwudziestu latach przekazana ludności cywilnej. Z inicjatywy gubernatora siedleckiego i wiernych w latach 1866-1869 wzniesiono cerkiew p.w. Ducha Świętego (projekt Jakimowskiego) u zbiegu ulic Ogrodowej i Alejowej (obecnie Plac Tysiąclecia –rondo między ulicami Sienkiewicza i Kilińskiego). Wyświęcenia soboru dokonano 2 listopada 1869 roku. Cerkiew czynna do wybuchu I wojny Światowej, w czasie wojny zamieniona na magazyn, w 1919 r. przejęta na potrzeby kościoła katolickiego, przebudowana w latach 19128-1933. Przy ul. Trzeciego Maja wzniesiono drugą świątynię w 1900 r. W latach 1938-1939 ulokowano tu liceum pedagogiczne. Po zakończeniu I wojny światowej prawosławna społeczność siedlecka liczyła około 3000 osób. Wierni, których po koniec XX -lecia pozostało w tym czasie nieco ponad 200 osób zaadaptowali na prowizoryczną cerkiew pomieszczenia na poddaszu kamienicy znajdującej się przy zbiegu ulic Kilińskiego i Trzeciego Maja. Parafia należała do Chełmsko-Warszawskiego Prawosławnego Konsystorza z biskupem lubelskim na czele z siedzibą w Chełmie, "Sedleckoe Błagoczinie" obejmowało parafie Hołubla (360 wiernych), Gródek (625 w.), Drohiczyn (158w), Łosice (795), Łuków (453w), Łysów (761w) Próchenki (1479w), Rogów (389w), Seroczyn (525w), Sokołów (1603w), Czekanów (159w), Czołomyje (1201w), Szkopy (566w), Węgrów (260w), cerkiew siedlecka (1285).Parafia obsługiwał pop Teodosij Lewicki i 2 diakonów Jan Kamiecki, Filemon Korniluk, protojerej Naum Muzecki (1895), Arsenij Romanowicz Budiłowicz (1906). Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr. i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym, ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestępstwo.) Od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia KU księgi prowadzono w języku rosyjskim. W czasie I wojny w 1915r z cofającymi się wojskami rosyjskimi w głąb Rosji ewakuowano większość ludności prawosławnej i instytucji związanych z cerkwią. Bibliografia: Prawo cywilne obowiązujące w guberniach Królestwa Polskiego T. I Petersburg 1875. Zbiór przepisów prawnych w sprawach rejestracji stanu cywilnego wydanych po odzyskaniu niepodległości państwowej Warszawa 1931opr. J. Litwin, A. Rżewski, Martyrologia Unitów Podlaskich w świetle najnowszych badań naukowych. Unici podlascy T. I Siedlce 1996, Pamiatnaja kniżka siedleckoj guberni 1895 s. 182

Akta nie mikrofilmowane.