Uchwała Rady Departamentu 1812 sygn.1, Raporty ukazujące stan kasy głównej w departamencie siedleckim 1809-1811 sygn. 2-3, Tabele podatków stałych (miesięczne) 1811 sygn. 4-8, Wykaz rachunkowy Kasy Cyrkulowej Bialskiej 1809-1810 sygn.9, Wykaz kosztów za transport podatku do Siedlec i ludzi do twierdzy zamojskiej 1809 (1 dokument) sygn. 10, akta dochodzeń w sprawie zatargu między komisarzem policji Raczyńskim, a Kąsińskim rendantem papieru stemplowego 1811 sygn.11, dochodzenie w sprawie nadużyć Raczyńskiego z oskarżenia Kąsińskiego 1812 sygn. 12, sprawa nadużyć wojska w majątku Ruchna 1812 sygn. 13, korespondencja 1812-1813 sygn.14-15

Po opanowaniu w 1809 r. przez wojska polskie terenów zajętych przez Austrię w II rozbiorze (Galicja Nowa lub Zachodnia) oraz skrawków ziem zabranych w I rozbiorze /zw. Galicją Starą lub Wschodnią/ na mocy traktatu pokojowego zawartego 14.10.1809 r. pomiędzy napoleońska Francją, a Austrią dawna Nowa Galicja z Siedlcami oraz 6 cyrkułów z tzw. Galicjii Zachodniej i cyrkuł zamojski z Galicji Wschodniej znalazły się w granicach Księstwa Warszawskiego. Na wzór francuski 24.02.1810 r. dokonano podziału terytorium odebranego Austrii na 4 departamenty: krakowski, radomski, lubelski i siedlecki. W skład departamentu siedleckiego weszło 9 powiatów: bialski, garwoliński, łosicki, łukowski, radzyński, siedlecki, węgrowski, żelechowski, włodawski. Siedlce uzyskały rangę stolicy departamentu. Władze departamentu zostały ulokowane w pomieszczeniach pałacowych Ogińskich; biura prefektury ulokowane zostały w pałacu głównym, zaś Kasa Departamentu i wagi miejskiej w budynku odwachu. Władze administracyjne utworzono ściśle na wzór francuski. Na czele departamentu stał prefekt, któremu podlegała administracja oraz policja porządkowa i polityczna. Z kompetencji prefektury wyłączone były tylko sprawy sądownictwa i wojskowe. Powiatami kierowali podprefekci. Podprefekt był zastępcą prefektu w powiecie, wykonywał bezpośrednio nadzór nad władzami administracji lokalnej. Prefekci i podprefekci podlegali ministrowi spraw wewnętrznych. Większymi miastami zarządzali prezydenci municypialni, mniejszymi-burmistrzowie. W departamentach utworzono rady prefekturalne złożone z 3-5 radców, mianowanych prze króla. Były to rady do rozstrzygania interesów spornych. Samorząd lokalny stanowiły: rady departamentowe i powiatowe oraz rady municypalne, miejskie, wiejskie.