Pomoce kancelaryjne 1870-1917 sygn. 1-6 ( 6 j.a.), Akta spraw cywilnych 1878-1913 sygn. 7-112 ( 105 j.a.), Akta spraw opiekuńczych 1867-1913 sygn. 113 – 254; 389 - 416 (141 j.a), Akta spraw karnych 1887-1917 sygn. 255-388 ( 133 j.a)

Reformy sądownictwa w Królestwie Polskim dokonano na mocy ukazu z dnia 19 II/3 III 1875 r. ( wszedł w życie od 1/13 VII 1876 r. , Zbiór Praw t. 6, Warszawa 1881), który wprowadził rosyjskie ustawy sądowe z 20 XI/2 XII 1864 r., dotyczące organizacji sądów, kar wymierzanych przez sądy pokoju, procedury karnej i procedury cywilnej. Nowa organizacja sądownictwa opierała się na zasadzie rozdzielenia jurysdykcji w sprawach mniejszej wagi od sądzenia spraw poważniejszych. Dla sądzenia spraw cywilnych i karnych mniejszej wagi właściwe było sądownictwo pokojowe – sądy gminne dla ludności wiejskiej, sędziowie pokoju dla mieszkańców miast oraz zjazdy sędziów pokoju i sędziów gminnych jako instancja apelacyjno – kasacyjna. Sądownictwo ogólne, przewidziane jako organ rozstrzygający w sprawach większej wagi stanowiły sądy okręgowe w I i sądy apelacyjne, zwane izbami sądowymi w II instancji. Instancje kasacyjne w sądownictwie ogólnym stanowiły departamenty Cywilny i Karny Senatu. Sądy gminne ( gminnyj sud ) zostały powołane na podstawie ukazu z dnia 19 II/2 III 1864 r. i zreformowane na postawie w/w przepisów w 1876 r. Ich organizację i zakres działania w latach 1864 – 1875 normował ukaz z dnia 19 II./2 III 1864 r. o urządzeniu gmin wiejskich ( DPKP t. 62) a w późniejszym okresie Postanowienie o zastosowaniu ustaw sądowych z 20 listopada 1864 r. do warszawskiego okręgu sądowego, oraz Etat instytucji sądowych warszawskiego okręgu sądowego, ogłoszone ukazem Senatu Rządzącego z dnia 6/18 marca 1875 r. (Sobranie Uzakonienii... 11 III 1875 r. Nr 20). Początkowo sąd istniał w każdej gminie a funkcję sędziego z urzędu sprawował wójt. W 1876 r. dokonano komasacji sądów, tak że jeden sąd obejmował swoim okręgiem od 1 do 4 gmin. Od tego czasu zarówno ławnicy jak i sędziowie byli wybierani przez zgromadzenie gminne i zatwierdzani przez ministra sprawiedliwości ( sędziowie ) i generał – gubernatora ( ławnicy ). W skład sądu wchodził sędzia i co najmniej 3 ławników. Komplet sądzący stanowiło minimum 3 członków. W latach 1864 – 1876 sądy gminne orzekały w sprawach cywilnych spory o przedmioty wartości do 100 rubli, w sprawach spadków chłopskich ( bez względu na wartość sporu ). W sprawach karnych wykroczenia zagrożone karą nagany, grzywny do 3 rubli oraz aresztu do 7 dni. Od 1876 r. ich właściwości podlegały sprawy cywilne dotyczące zobowiązań osobistych, umów, spory o ruchomości, wynagrodzenie szkód i wyrównanie strat, wartości do 250 rubli, sprawy o przywrócenie zakłóconego posiadania - jeżeli od naruszenia nie minęło więcej niż 6 miesięcy , sprawy spadkowe, jeżeli w skład spadku wchodziły prawa nabyte na mocy ukazów uwłaszczeniowych z 1864 r., sprawy ustanowienia opieki nad nieletnimi i majątkiem pozostałymi po zmarłych mieszkańcach wsi. Z zakresu prawa karnego rozpatrywały sprawy o przestępstwa zagrożone karą upomnienia, nagany, grzywny do 300 rubli, aresztu do 3 miesięcy i więzienia do 1 roku. Instancją odwoławczą od ich postanowień były Zjazdy Sędziów Pokoju. Sądy gminne w niezmienionym charakterze działały do lipca 1915 r. tj. do czasu wycofania się Rosjan z terenu Królestwa Polskiego. Dalszą działalność prowadziły w okresie I wojny światowej na podstawie przepisów niemieckich władz okupacyjnych. Sąd Gminny II okręgu powiatu węgrowskiego obejmował swym zakresem miejscowości należące do gmin: Łochów, Stoczek , Miedzna

doinwentaryzowano odnalezione 46 j.a. 0,10 mb, do zespołu włączono zespoły o nr 1316- Sąd Gm. w Stoczku, 1318 - Sąd Gm. w Łochowie, 1321 - Sąd Gm. w Miedznej