Ks. U (unikat) 1884-1888 sygn.1, Ks. M 1884-1913 sygn.2, ks. Z 1884-1893 sygn.3, ks. U 1889-1894 sygn. 4, ks. Z 1889-1898, 1899-1917 sygn. 5-6, księgi UMZ (duplikaty) 1886, 1887, 1894, 1896, 1898, 1899 sygn. 7-12, Dokumenty do małżeństw 1886, 1887, 1894, 1896, 1898, 1899 sygn. 13-18, akta urodzeń unikat 1894-1918 [1920] sygn. 19, księgi duplikat UMZ 1907, 1909, 1912, 1913 [ do ks. 1913 dołączone dwa wpisy z 1920 roku dot. ślubów w 1906 i 1917 roku] sygn. 20-22, 26 , alegaty 1907, 1909, 1912 sygn. 23-25, księgi zgonów 1918-1933 sygn. 27-29, księgi małżeństw 1922-1935 sygn. 30-31, dokumenty do akt zgonów 1926-1929 sygn.32, dokumenty do akt małżeństw 1924-1929 sygn.33, akta urodzeń 1918-1919, sygn.34, akta małżeństw 1914,1915,1920,1921, akta urodzeń 1920, sygn.35, akta małżeństw (unikat) 1936-1939, sygn.36, akta zgonów (unikat) 1926-1939,sygn.37, dokumenty do aktów małżeństw 1932, sygn.38, dokumenty do aktów zgonu 1932, sygn.39, skorowidz małżeństw 1885-1939, skorowidz zgonów 1884-1935, sygn.40, skorowidz zgonów 1909-1939, sygn.41

Nazwa zespołu umowna. Na 991 mieszkańców Stoczka było 486 Żydów (Słownik geograficzny KP Warszawa 1890 t. 11 s. 349) Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Fryderyka Augusta z 23. 02.1809r regulował sposób prowadzenia akta stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego, postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. Dla Żydów obowiązywały dodatkowe postanowienia Rady Administracyjnej z 7.09.1830r wg którego rabini powinni wpisywać po odbyciu obrządku religijnego, informacje do akt stanu cywilnego. Żydzi często nie wywiązywali się z obowiązku sporządzenia akt w ciągu 8 dni od narodzin dziecka. Akt małżeństwa osób wyznania niechrześcijańskiego spisywano w urzędzie tuż po ceromonii zaślubin , w obecności zaślubionych, rabina, 2 świadków. Kontrole powierzono urzędnikom cywilnym. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym. Wobec osób wyznania mojżeszowego wydano wiele dodatkowych przepisów np.. O zapowiedziach (KRS iOPZ 29.12.1825, 26.03.1827, 14.07.1827), o zaprowadzeniu okręgów dozorów bożniczych (RA- 7.09.1830 DzP T. XIII s.147), o prowadzeniu ksiąg wyznań niechrześcijańskich (KU -24.10.1869, 15.01. 1871). Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego. Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez urzędnika sprawowały władze sądowe (do 1901r). Brak informacji o okręgu bożniczym, zachował się Cmentarz, ul. Dwernickiego Powierzchnia 0,32 hektara, nie ogrodzony, porośnięty lasem, nie ma nagrobków. Adam BUDZYŃSKI, Józef PILIPCZUK, Żydzi w Stoczku Łukowskim, Towarzystwo Przyjaciół Stoczka, Stoczek Łukowski-Warszawa 2010, s. 127.

akta częściowo do konserwacji