Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1879-1880 sygn. 1, Akta urodzeń 1879-1892, 1892-1899, 1900-1904 sygn. 2,15, 35, Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1881-1893 sygn. 3-14, 16, Akta zgonów 1893-1898, 1898-1907 sygn. 17, 37, Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1893-1899 sygn. 18-23, Dokumenty do akt małżeństw 1889, 1890, 1892-1900 sygn. 24 -34, Akta małżeństw 1895-1910 sygn. 36, Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1900-1911, 1918-1922 sygn. 38-49,78-81, Dokumenty do akt małżeństw 1901-1908, 1911,1920 sygn. 49-58,79

Nazwa zespołu umowna. W Sterdyni miał siedzibę jeden z trzech funkcjonujących w XIX wieku w powiecie sokołowskim okręgów bożniczych (pozostałe w Kosowie, Sokołowie). Okręg w Sterdyni w 1895r liczył 785 wiernych, nie miał rabina, w 1905 rabinem był Lejzor Ajbeszic (na podst. Pamiatnaja kniżka sedleckoj guberni 1895, 1906). Brak informacji o synagodze. Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Fryderyka Augusta z 23. 02.1809r regulował sposób prowadzenia akta stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego, postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. Dla Żydów obowiązywały dodatkowe postanowienia Rady Administracyjnej z 7.09.1830r wg którego rabini powinni wpisywać po odbyciu obrządku religijnego, informacje do akt stanu cywilnego. Żydzi często nie wywiązywali się z obowiązku sporządzenia akt w ciągu 8 dni od narodzin dziecka. Akt małżeństwa osób wyznania niechrześcijańskiego spisywano w urzędzie tuż po ceromonii zaślubin , w obecności zaślubionych, rabina, 2 świadków. Kontrole powierzono urzędnikom cywilnym. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym. Wobec osób wyznania mojżeszowego wydano wiele dodatkowych przepisów np.. O zapowiedziach (KRS iOPZ 29.12.1825, 26.03.1827, 14.07.1827), o zaprowadzeniu okręgów dozorów bożniczych (RA- 7.09.1830 DzP T. XIII s.147), o prowadzeniu ksiąg wyznań niechrześcijańskich (KU -24.10.1869, 15.01. 1871). Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego. Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez urzędnika sprawowały władze sądowe (do 1901r).